secundior
Latín[editar]
secundior | |
clásico (AFI) | [sɛˈkʊn.dɪ.ɔr] |
rima | un.di.or |
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Adjetivo[editar]
3.ª declinación (de dos terminaciones, comparativos: -ior, -ius)
| ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | secundior | secundius | secundiōrēs | secundiōra |
Vocativo | secundior | secundius | secundiōrēs | secundiōra |
Acusativo | secundiōrem | secundius | secundiōrēs | secundiōra |
Genitivo | secundiōris | secundiōris | secundiōrum | secundiōrum |
Dativo | secundiōrī | secundiōrī | secundiōribus | secundiōribus |
Ablativo | secundiōre | secundiōre | secundiōribus | secundiōribus |
- 1
- Comparativo de secundus.