taciturnus
| taciturnus | |
| clásico (AFI) | [t̪äkɪˈt̪ʊrnʊs̠] |
| eclesiástico (AFI) | [t̪ät͡ʃiˈt̪urnus] |
| rima | ur.nus |
Etimología
[editar]De tacitus y callado, participio del verbo tacere, "callar", "no decir nada".
Adjetivo
[editar]1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | taciturnus | taciturna | taciturnum | taciturnī | taciturnae | taciturna |
| Vocativo | taciturne | taciturna | taciturnum | taciturnī | taciturnae | taciturna |
| Acusativo | taciturnum | taciturnam | taciturnum | taciturnōs | taciturnās | taciturna |
| Genitivo | taciturnī | taciturnae | taciturnī | taciturnōrum | taciturnārum | taciturnōrum |
| Dativo | taciturnō | taciturnae | taciturnō | taciturnīs | taciturnīs | taciturnīs |
| Ablativo | taciturnō | taciturnā | taciturnō | taciturnīs | taciturnīs | taciturnīs |