clunis
Latín[editar]
clūnis | |
Pronunciación (AFI): | /ˈkluː.nis/ |
Etimología[editar]
Del protoitálico *klouni-, y este del protoindoeuropeo *ḱlou-ni- ("cadera", "nalga"). Compárese el sánscrito śróṇi- y el avéstico sraoni- (ambos "nalga", "cadera", "lomo"), el nórdico antiguo hlaun ("nalga", "lomo") y el lituano šlaunìs ("cadera").1
Sustantivo femenino[editar]
3.ª declinación (m/f -i)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | clūnis | clūnēs |
Vocativo | clūnis | clūnēs |
Acusativo | clūnem | clūnēs |
Genitivo | clūnis | clūnium |
Dativo | clūnī | clūnibus |
Ablativo | clūne | clūnibus |
Referencias y notas[editar]
- ↑ de Vaan, Michiel (2008). Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages. Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-16797-1.