confesiune
Rumano[editar]
confesiune | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología[editar]
Del francés confession1, y este del francés medio confession, del francés antiguo confession, del latín cōnfessiōnem ("confesión"), del nominativo confessio, de cōnfessī (cōnfessus), de cōnfitērī ("reconocer"), de con- y fatērī ("admitir").
Sustantivo femenino[editar]
Indefinido | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativo– Acusativo |
o confesiune | niște confesiuni |
Genitivo– Dativo |
unei confesiuni | unor confesiuni |
Definido | Singular | Plural |
Nominativo– Acusativo |
confesiunea | confesiunile |
Genitivo– Dativo |
confesiunii | confesiunilor |
Vocativo | Singular | Plural |
confesiune confesiuneo |
confesiunilor |
Información adicional[editar]
- Derivados o cognados: confesa, confesare, confesie, confesional, confesionalism, confesionalitate, confesiv, confesivitate, confesor.
Referencias y notas[editar]
- ↑ «confesiune». En: DEX online.