eruditior
Latín[editar]
ērudītior | |
clásico (AFI) | [eː.rʊˈdiː.tɪ.ɔr] |
rima | i.ti.or |
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Adjetivo[editar]
3.ª declinación (de dos terminaciones, comparativos: -ior, -ius)
| ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | ērudītior | ērudītius | ērudītiōrēs | ērudītiōra |
Vocativo | ērudītior | ērudītius | ērudītiōrēs | ērudītiōra |
Acusativo | ērudītiōrem | ērudītius | ērudītiōrēs | ērudītiōra |
Genitivo | ērudītiōris | ērudītiōris | ērudītiōrum | ērudītiōrum |
Dativo | ērudītiōrī | ērudītiōrī | ērudītiōribus | ērudītiōribus |
Ablativo | ērudītiōre | ērudītiōre | ērudītiōribus | ērudītiōribus |
- 1
- Comparativo de ērudītus.1
Referencias y notas[editar]
- ↑ Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press