extraneus

De Wikcionario, el diccionario libre

Latín[editar]

extraneus
clásico (AFI) extrāneus [ɛkˈs̠t̪räːneʊs̠]
eclesiástico (AFI) extrāneus [ekˈst̪räːneus]
rima aː.ne.us

Etimología 1[editar]

De extrā y el sufijo āneus.1

Adjetivo[editar]

1
Que no pertenece a la familia de uno (o a su hogar), extraño.1
  • Uso: se emplea también como sustantivo, (masculino o femenino: un extraño).
b
Que concierne a asuntos fuera del hogar.1
2
Que proviene del extranjero, extranjero, foráneo, forastero.1
  • Ejemplo:

nullus est reliquus rex, nulla gens, nulla natio quam pertimescatis; nullum adventicium, nullum extraneum malum est quod insinuare in hanc rem publicam possit.Traducción: Ya no resta rey, linaje o nación al que temer, ni mal foráneo o extranjero que pueda insinuarse en esta república.

3
No inherente, adventicio, externo.1

Descendientes[editar]

descendientes


  • Español:

Referencias y notas[editar]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press