fidelis

De Wikcionario, el diccionario libre
Ir a la navegación Ir a la búsqueda

Latín[editar]

 fidēlis
Clásico (AFI):  [fɪˈdeː.lɪs]
  •  (aproximación) 

Etimología[editar]

De fidēs ("confianza"), y este de fīdō, -ere ("confiar").

Adjetivo[editar]

1
Fiel, leal, constante, seguro, dedicado.
  • Uso: dícese de personas.1
2
Leal, firme, que cumple.
  • Uso: dícese de acciones, consejos, etc. en relación a buena fe o lealtad.1
  • Ejemplo:
«...est et fideli tuta silentio merces». 2 ...y hay recompensa segura por un silencio firme/leal.
b
Fiel, firme, leal, constante.
  • Uso: dícese de acciones, consejos, etc. en relación a principios o propósitos.1
3
Confiable, fiable, fidedigno, (digno) de confianza.
  • Uso: dícese de personas.1
b
Confiable, fidedigno, sin errores, preciso.
  • Uso: dícese de testimonios, declaraciones, recuerdos, etc.1
c
Confiable, seguro, fuerte, resistente.
  • Uso: dícese de cosas.1
  • Ejemplo:
«materies ei admodum lenta ac fidelis ad vetustatem». 3 - una madera flexible y confiable también en la vejez.

Referencias y notas[editar]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
  2. Horacio. odes - carminum liber tertius - II. dulce et decorum est.
  3. Plinio el Viejo. naturalis historia - liber XIII - 12.