fortuitus
Latín[editar]
| fortuitus | |
| clásico (AFI) | [fɔrˈt̪uɪt̪ʊs̠] |
| eclesiástico (AFI) | [forˈt̪uːit̪us] |
| rima | u.i.tus |
Etimología[editar]
De fors, "azar", a su vez de ferre, "acarrear", en última instancia del protoindoeuropeo *bhrtis-
Adjetivo[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | fortuitus | fortuita | fortuitum | fortuitī | fortuitae | fortuita |
| Vocativo | fortuite | fortuita | fortuitum | fortuitī | fortuitae | fortuita |
| Acusativo | fortuitum | fortuitam | fortuitum | fortuitōs | fortuitās | fortuita |
| Genitivo | fortuitī | fortuitae | fortuitī | fortuitōrum | fortuitārum | fortuitōrum |
| Dativo | fortuitō | fortuitae | fortuitō | fortuitīs | fortuitīs | fortuitīs |
| Ablativo | fortuitō | fortuitā | fortuitō | fortuitīs | fortuitīs | fortuitīs |