imperitior
Latín[editar]
imperītior | |
clásico (AFI) | [ɪm.pɛˈriː.tɪ.ɔr] |
variantes | inperītior |
rima | i.ti.or |
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Adjetivo[editar]
3.ª declinación (de dos terminaciones, comparativos: -ior, -ius)
| ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | imperītior | imperītius | imperītiōrēs | imperītiōra |
Vocativo | imperītior | imperītius | imperītiōrēs | imperītiōra |
Acusativo | imperītiōrem | imperītius | imperītiōrēs | imperītiōra |
Genitivo | imperītiōris | imperītiōris | imperītiōrum | imperītiōrum |
Dativo | imperītiōrī | imperītiōrī | imperītiōribus | imperītiōribus |
Ablativo | imperītiōre | imperītiōre | imperītiōribus | imperītiōribus |
- 1
- Comparativo de imperītus.1
Referencias y notas[editar]
- ↑ Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press