kon

De Wikcionario, el diccionario libre
icono de desambiguación Entradas similares:  Kon, kon-, koń, kóń, kôň, kön, køn

Bretón[editar]

kon
pronunciación (AFI) [ˈkɔ̃ːn]

Etimología[editar]

Del bretón medio con1

Forma sustantiva masculina[editar]

1 Zoología (mamíferos), Anticuado
Forma del plural de ki ("perros")

Huasteco[editar]

kon
pronunciación falta agregar

Etimología[editar]

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Sustantivo[editar]

1
Sedimento.

Judeoespañol[editar]

kon
pronunciación (AFI) [kon]
grafías alternativas קון

Etimología[editar]

Del castellano antiguo con ("con"), y este del latín cum ("con").

Preposición[editar]

1
Con, en colaboración con, en compañía de o junto con.
  • Antónimo: sin.

Maya yucateco[editar]

kon
pronunciación (AFI) /kon/

Etimología[editar]

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Verbo transitivo[editar]

1
Vender.

Conjugación[editar]


Véase también[editar]

Toki pona[editar]

kon
pronunciación (AFI) /kon/
kon en sitelen pona

Etimología[editar]

Del chino 空氣 (kōngqì).

Sustantivo[editar]

1
Viento.
2
Aire.
3
Olor.
4
Alma.

Adjetivo[editar]

5
Aéreo.
6
Gaseoso.

Referencias y notas[editar]

  1. Le vocabulaire breton du Catholicon (1499)