miere
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Rumano[editar]
miére | |
Pronunciación (AFI): | ['mje.re] |
Etimología[editar]
Del latín vulgar *melem, y este del latín mellem.1 No relacionado con miel. Cognado del arrumano njare, el catalán mel, el español miel, el francés miel, el istriorrumano mľåre, el italiano miele, el meglenorrumano m'ari y el portugués mel.
Sustantivo femenino[editar]
Indefinido | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativo– Acusativo |
miere | |
Genitivo– Dativo |
mieri | |
Definido | Singular | Plural |
Nominativo– Acusativo |
mierea | |
Genitivo– Dativo |
mierii | |
Vocativo | Singular | Plural |
miere miereo |
Locuciones[editar]
Información adicional[editar]
Valón[editar]
miere | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología 1[editar]
Del latín merum.
Adjetivo[editar]
Adverbio[editar]
Etimología 2[editar]
Del francés antiguo merde ("mierda"), y este del latín merdam ("mierda"). Compárese el francés merde.
Sustantivo femenino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
miere | mieres |
- 3 Fisiología.
- Mierda (excrementos).
- Uso: malsonante.
- Sinónimo: stron.