elutio
Latín[editar]
| ēlūtiō | |
| clásico (AFI) | [ɛˈɫ̪ʊt̪iɔ] |
| eclesiástico (AFI) | [eˈlut̪ː͡s̪io] |
| rima | u.ti.o |
Etimología[editar]
De eluo ("lavar") y el sufijo -tio.
Sustantivo femenino[editar]
3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | ēlūtiō | ēlūtiōnēs |
| Vocativo | ēlūtiō | ēlūtiōnēs |
| Acusativo | ēlūtiōnem | ēlūtiōnēs |
| Genitivo | ēlūtiōnis | ēlūtiōnum |
| Dativo | ēlūtiōnī | ēlūtiōnibus |
| Ablativo | ēlūtiōne | ēlūtiōnibus |