fer

De Wikcionario, el diccionario libre

Bretón[editar]

fer
pronunciación (AFI) [ˈf̬eːr]

Mutación aspirada del sustantivo colectivo per ("peras")

Catalán[editar]

fer
central (AFI) [ˈfe]
valenciano (AFI) [ˈfeɾ]
baleárico (AFI) [ˈfe]
acentuación monosílaba
longitud silábica monosílaba
rima e

Etimología 1[editar]

Del latín facere.

Verbo[editar]

1
Hacer.

Etimología 2[editar]

Del latín ferus.

Adjetivo[editar]

1
Fiero.

Francés[editar]

fer
pronunciación (AFI) [fɛʁ]
homófonos fersfaire
rima ɛʁ

Etimología 1[editar]

Del latín ferrum.

Sustantivo masculino[editar]

Singular Plural
fer fers
1
Hierro.

Irlandés antiguo[editar]

fer
pronunciación (AFI) [fʲer]

Etimología 1[editar]

Del protoindoeuropeo *wihₓrós.

Sustantivo masculino[editar]

fer
Singular Plural Dual
Nominativo fer fir fer
Vocativo fir firu fer
Acusativo fer firu fer
Genitivo fir fer fer
Dativo fiur feraib feraib
1
Marido.
2
Varón.

Derivados en otros idiomas[editar]

La palabra del irlandés antiguo fer fue el origen de los siguientes vocablos en otras lenguas:

Traducciones


  • Gaélico escocés:
  • Irlandés:
  • Manés:

Manés[editar]

Parte de la Lista Swadesh.

fer
pronunciación falta agregar

Etimología 1[editar]

Del irlandés antiguo fer.

Sustantivo masculino[editar]

fer
Singular Plural
fer fir
1
Varón.

Volapuk[editar]

fer
pronunciación falta agregar

Etimología 1[editar]

Si puedes, incorpórala: ver cómo.

Sustantivo[editar]

1
Hierro.

Referencias y notas[editar]