orbita
Apariencia
| orbita | |
| pronunciación (AFI) | [oɾˈβ̞it̪a] |
| silabación | or-bi-ta |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | trisílaba |
| rima | i.ta |
Forma verbal
[editar]- 1
- Tercera persona del singular (él, ella, ello; usted, 2.ª persona) del presente de indicativo de orbitar.
- 2
- Segunda persona del singular (tú) del imperativo afirmativo de orbitar.
- Uso: para el negativo se emplea el presente del subjuntivo: «no orbites».
| orbita | |
| clásico (AFI) | /ˈor.bi.ta/ |
| eclesiástico (AFI) | /ˈor.bi.ta/ |
| silabación | or-bi-ta |
| acentuación | esdrújula |
| longitud silábica | trisílaba |
| rima | or.bi.ta |
Etimología
[editar]Si puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo femenino
[editar]| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | orbita | orbitae |
| Vocativo | orbita | orbitae |
| Acusativo | orbitam | orbitās |
| Genitivo | orbitae | orbitārum |
| Dativo | orbitae | orbitīs |
| Ablativo | orbitā | orbitīs |