Ir al contenido

afrontar

De Wikcionario, el diccionario libre
afrontar
pronunciación (AFI) [a.fɾon̪ˈt̪aɾ]
silabación a-fron-tar[1]
acentuación aguda
longitud silábica trisílaba
rima

Etimología

[editar]

Del latín affrontāre

Verbo transitivo

[editar]
1
Poner una cosa enfrente de otra.[2]
  • Uso: obsoleto, era usado también como intransitivo.
2
Carear1.[2]
3
Hacer frente al enemigo.[2]
4
Arrostrar1.[2]
5
Afrentar.[2]
  • Uso: obsoleto.
6
Requerir, amonestar.[2]
  • Uso: obsoleto.
7
Echar en cara.[2]

Conjugación

[editar]
Conjugación de afrontarparadigma: amar (regular) []
Formas no personales (verboides)
Infinitivo afrontar haber afrontado
Gerundio afrontando habiendo afrontado
Participio afrontado
Formas personales
Modo indicativo
yo vos él, ella, usted nosotros vosotros ustedes, ellos
Presente yo afronto afrontas vos afrontás él, ella, usted afronta nosotros afrontamos vosotros afrontáis ustedes, ellos afrontan
Pretérito imperfecto yo afrontaba afrontabas vos afrontabas él, ella, usted afrontaba nosotros afrontábamos vosotros afrontabais ustedes, ellos afrontaban
Pretérito perfecto yo afronté afrontaste vos afrontaste él, ella, usted afrontó nosotros afrontamos vosotros afrontasteis ustedes, ellos afrontaron
Pretérito pluscuamperfecto yo había afrontado habías afrontado vos habías afrontado él, ella, usted había afrontado nosotros habíamos afrontado vosotros habíais afrontado ustedes, ellos habían afrontado
Pretérito perfecto compuesto yo he afrontado has afrontado vos has afrontado él, ella, usted ha afrontado nosotros hemos afrontado vosotros habéis afrontado ustedes, ellos han afrontado
Futuro yo afrontaré afrontarás vos afrontarás él, ella, usted afrontará nosotros afrontaremos vosotros afrontaréis ustedes, ellos afrontarán
Futuro compuesto yo habré afrontado habrás afrontado vos habrás afrontado él, ella, usted habrá afrontado nosotros habremos afrontado vosotros habréis afrontado ustedes, ellos habrán afrontado
Pretérito anterior yo hube afrontado hubiste afrontado vos hubiste afrontado él, ella, usted hubo afrontado nosotros hubimos afrontado vosotros hubisteis afrontado ustedes, ellos hubieron afrontado
Modo condicional
yo vos él, ella, usted nosotros vosotros ustedes, ellos
Condicional simple yo afrontaría afrontarías vos afrontarías él, ella, usted afrontaría nosotros afrontaríamos vosotros afrontaríais ustedes, ellos afrontarían
Condicional compuesto yo habría afrontado habrías afrontado vos habrías afrontado él, ella, usted habría afrontado nosotros habríamos afrontado vosotros habríais afrontado ustedes, ellos habrían afrontado
Modo subjuntivo
que yo que tú que vos que él, que ella, que usted que nosotros que vosotros que ustedes, que ellos
Presente que yo afronte que tú afrontes que vos afrontes, afrontés que él, que ella, que usted afronte que nosotros afrontemos que vosotros afrontéis que ustedes, que ellos afronten
Pretérito imperfecto que yo afrontara, afrontase que tú afrontaras, afrontases que vos afrontaras, afrontases que él, que ella, que usted afrontara, afrontase que nosotros afrontáramos, afrontásemos que vosotros afrontarais, afrontaseis que ustedes, que ellos afrontaran, afrontasen
Pretérito perfecto que yo haya afrontado que tú hayas afrontado que vos hayas afrontado que él, que ella, que usted haya afrontado que nosotros hayamos afrontado que vosotros hayáis afrontado que ustedes, que ellos hayan afrontado
Pretérito pluscuamperfecto que yo hubiera afrontado, hubiese afrontado que tú hubieras afrontado, hubieses afrontado que vos hubieras afrontado, hubieses afrontado que él, que ella, que usted hubiera afrontado, hubiese afrontado que nosotros hubiéramos afrontado, hubiésemos afrontado que vosotros hubierais afrontado, hubieseis afrontado que ustedes, que ellos hubieran afrontado, hubiesen afrontado
Futuro que yo afrontare que tú afrontares que vos afrontares que él, que ella, que usted afrontare que nosotros afrontáremos que vosotros afrontareis que ustedes, que ellos afrontaren
Futuro compuesto que yo hubiere afrontado que tú hubieres afrontado que vos hubieres afrontado que él, que ella, que usted hubiere afrontado que nosotros hubiéremos afrontado que vosotros hubiereis afrontado que ustedes, que ellos hubieren afrontado
Modo imperativo
(tú) (vos) (usted) (nosotros) (vosotros) (ustedes)
Presente (tú)afronta (vos)afrontá (usted)afronte (nosotros)afrontemos (vosotros)afrontad (ustedes)afronten
Leyenda: † arcaico, x no normativo, PART se usa más como participio, ADJ se usa más como adjetivo, cambio ortográfico, irregularidad

Traducciones

[editar]
Traducciones []

Referencias y notas

[editar]
  1. Por motivos estéticos, debe evitarse dejar una letra huérfana a final de línea. Más información.
  2. 1 2 3 4 5 6 7 Diccionario de la lengua española. Editorial: Real Academia Española, Espasa-Calpe. 16.ª ed, Madrid, 1936.