creditum
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Latín
crēditum 1
- creditum: [ ˈkreː.dɪ.tũː ] (latín clásico, AFI)
Del participio perfecto de crēdō, -ere ("confiar", "creer").1
Sustantivo neutro[editar]
2.ª declinación (-um)
| ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | crēditum | crēdita |
| Vocativo | crēditum | crēdita |
| Acusativo | crēditum | crēdita |
| Genitivo | crēditī | crēditōrum |
| Dativo | crēditō | crēditīs |
| Ablativo | crēditō | crēditīs |
crēditum 2
- creditum: [ ˈkreː.dɪ.tũː ] (latín clásico, AFI)
Forma verbal[editar]
Forma de participio[editar]
- 2
- Nominativo singular neutro de crēditus, participio perfecto pasivo de crēdō.
- 3
- Acusativo singular neutro de crēditus.
- 4
- Vocativo singular neutro de crēditus.
- 5
- Acusativo singular masculino de crēditus.