displegañ
Apariencia
Bretón
[editar]displegañ | |
pronunciación (AFI) | /disˈpleː.ɡã/ |
variantes | displeg, displegiñ |
Etimología
[editar]Del prefijo dis- y plegañ.
De displeg y el sufijo -añ.
Del bretón medio displegaff.1
Verbo transitivo
[editar]Mutación | lema |
---|---|
Radical |
displegañ |
Suave |
zisplegañ |
Dura |
tisplegañ |
.
Conjugación
[editar]Formas no personales | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Infinitivo | displegañ | |||||||
Participio presente |
o tisplegañ | |||||||
Participio pasado | displeget | |||||||
Formas personales | ||||||||
número | singular | plural | pasiva | |||||
persona | 1.ª | 2.ª | 3.ª masculino | 3.ª femenino | 1.ª | 2.ª | 3.ª | impersonal |
Modo indicativo | ||||||||
Presente | displegan | displegez | displeg | displeg | displegomp | displegit | displegont | displeger |
Pretérito imperfecto | displegen | displeges | displege | displege | displegemp | displegec'h | displegent | displeged |
Pretérito perfecto | displegis | displegjout | displegas | displegas | displegjomp | displegjoc'h | displegjont | displegjod |
Futuro | displegin | displegi | displego | displego | displegimp | displegot | displegint | displegor |
Modo condicional | ||||||||
Presente | displegfen | displegfes | displegfe | displegfe | displegfemp | displegfec'h | displegfent | displegfed |
Pretérito | displegjen | displegjes | displegje | displegje | displegjemp | displegjec'h | displegjent | displegjed |
Modo imperativo | ||||||||
Presente | displeg | displeget | displeget | displegomp | displegit | displegent | ||
Nota: Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo |
Referencias y notas
[editar]- ↑ Le vocabulaire breton du Catholicon (1499)