dominus
Apariencia
dominus | |
clásico (AFI) | [ˈd̪ɔmɪnʊs̠] ⓘ |
eclesiástico (AFI) | [ˈd̪ɔːminus] |
rima | o.mi.nus |
Etimología
[editar]Del protoitálico *dom-o-no-/*dom-u-no- ("de la casa"), de *domo- ('casa'), y este del protoindoeuropeo *dṓm ('casa').[1] Compárese el sánscrito dám- [n.]/dáma- [m.] ("casa"), el avéstico dam- ('casa'), el griego antiguo δόμος (dómos, 'casa'), el lituano namas ('casa') y el eslavo eclesiástico antiguo domъ ('casa').[1] → domus
Sustantivo masculino
[editar]2.ª declinación (-us) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | dominus | dominī |
Vocativo | domine | dominī |
Acusativo | dominum | dominōs |
Genitivo | dominī | dominōrum |
Dativo | dominō | dominīs |
Ablativo | dominō | dominīs |
- 2
- Dueño, poseedor, propietario.
- 4
- Organizador de una fiesta.
Referencias y notas
[editar]- 1 2 Michiel de Vaan. Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Páginas 177-179. Editorial: Leiden. Brill, 2008. ISBN: 9789004167971.