duit
Apariencia
| duit | |
| pronunciación (AFI) | [ˈdujt] |
Forma verbal
[editar]- 1
- Participio pasado de dur.
| duit | |
| pronunciación (AFI) | [dɥi] |
Forma verbal
[editar]- 1
- Participio pasado de duire.
Francés antiguo
[editar]| duit | |
| pronunciación (AFI) | [dɥit] |
Etimología
[editar]Del latín ductum.
Sustantivo masculino
[editar]| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | duiz duitz |
duit |
| Oblicuo | duit | duiz duitz |
- 1
- Variante de doit.
| duit | |
| pronunciación (AFI) | [d̪ˠɪtʲ] |
| pronunciación (AFI) | [ɣɪtʲ] |
| grafías alternativas | dhuit |
Etimología
[editar]Si puedes, incorpórala: ver cómo
Preposición conjugada
[editar]- 1
- Forma combinada de la preposición do y el pronombre personal de segunda persona singular
- Ejemplo:
bhéarfaidh mise sin duit, arsa an fathach, ach caithfidh tú achan rud a n-iarrfaidh mise ort a dhéanamh, sin nó an ceann a chailleadh.Seamus Deane. The Field Day anthology of Irish writing vol. 4. Página 1240. Editado por: Angela Bourke. Editorial: NYU Press. 2002. ISBN: 9780814799086. OBS.: Irish Women's Writing and Traditions
- Ejemplo:
Locuciones
[editar]Referencias y notas
[editar]- «duit» en Dictionnaire de l'ancienne langue française et de tous ses dialectes du IXe au XVe siècle. Frédéric Godefroy. 1881.