foi

Asturiano[editar]

foi
pronunciación (AFI)	/ˈfoi/
silabación	foi
acentuación	monosílaba
longitud silábica	monosílaba
rima	oi

Forma flexiva[editar]

Forma verbal[editar]

1: Tercera persona del singular del pretérito de indicativo de ser.
2: Tercera persona del singular del pretérito de indicativo de dir.

Francés[editar]

foi
pronunciación (AFI)	[fwa]
rima	a

Homófonos: foie, foies, fois, Foix

Etimología 1[editar]

Del francés medio foi y foy, y estos del francés antiguo fei, feid, foi o foy, del latín fidem, del protoindoeuropeo *bʰidʰ-, de *bʰeydʰ-.

Sustantivo femenino[editar]

Singular	Plural
foi	fois

1: Fe, confianza o creencia.

Locuciones[editar]

locuciones
ajouter foi article de foi bonne foi comme un article de foi croire tout comme article de foi de bonne foi en bonne foi foi conjugale foi de foi du charbonnier foi jurée ma foi mauvaise foi n’avoir ni foi ni loi par ma foi profession de foi sur la foi de

Véase también[editar]

Wikipedia en francés tiene un artículo sobre foi.

Francés antiguo[editar]

foi
pronunciación	falta agregar
grafías alternativas	fei, feid, foy

Etimología 1[editar]

Del latín fidem, y este del protoindoeuropeo *bʰidʰ-, de *bʰeydʰ-.

Sustantivo femenino[editar]

	Singular	Plural
Nominativo	foi	fois
Oblicuo	foi	fois

1: Fe, confianza o creencia.

Francés medio[editar]

foi
pronunciación	falta agregar
grafías alternativas	foy

Etimología 1[editar]

Del francés antiguo foi y foy, y estos del latín fidem, del protoindoeuropeo *bʰidʰ-, de *bʰeydʰ-.

Sustantivo femenino[editar]

Singular	Plural
foi	fois

1: Fe, confianza o creencia.

Gallego[editar]

foi
pronunciación	falta agregar

Forma flexiva[editar]

Forma verbal[editar]

1: Tercera persona del singular del pretérito de indicativo de ser.
2: Tercera persona del singular del pretérito de indicativo de ir.

Portugués[editar]

foi
brasilero (AFI)	[ˈfoɪ̯]
europeo (AFI)	[ˈfoj]
acentuación	monosílaba
longitud silábica	monosílaba
grafías alternativas	foy
rima	oj

Forma flexiva[editar]

Forma verbal[editar]

1: Tercera persona del singular del pretérito de indicativo de ser.
2: Tercera persona del singular del pretérito de indicativo de ir.

Rumano[editar]

foi
pronunciación	falta agregar

Etimología 1[editar]

Verbo[editar]

1

Ajustar, inquietarse, jugar con, mover o zangolotear.

2

Estar lleno o estar lleno de gente ocupada.

Sinónimo: mișuna.

Forma flexiva[editar]

Forma sustantiva[editar]

1: Forma del nominativo indefinido plural de foaie.
2: Forma del acusativo indefinido plural de foaie.
3: Forma del genitivo indefinido singular de foaie.
4: Forma del dativo indefinido singular de foaie.
5: Forma del genitivo indefinido plural de foaie.
6: Forma del dativo indefinido plural de foaie.

Referencias y notas[editar]