illaetabilis
| illaetābilis | |
| clásico (AFI) | [ɪl.laɪˈtaː.bɪ.lɪs] |
| rima | a.bi.lis |
Etimología
[editar]Del prefijo in-2 ('no') y laetābilis ('agradable'), de laetor, -ārī ('alegrarse') y el sufijo -bilis, en última instancia de laetus ("abundante", "alegre", etc.).[1]
Adjetivo
[editar]3.ª declinación (de dos terminaciones: -is, -e) | ||||
| Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|
| Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
| Nominativo | illaetābilis | illaetābile | illaetābilēs | illaetābilia |
| Vocativo | illaetābilis | illaetābile | illaetābilēs | illaetābilia |
| Acusativo | illaetābilem | illaetābile | illaetābilēs illaetābilīs |
illaetābilia |
| Genitivo | illaetābilis | illaetābilis | illaetābilium | illaetābilium |
| Dativo | illaetābilī | illaetābilī | illaetābilibus | illaetābilibus |
| Ablativo | illaetābilī | illaetābilī | illaetābilibus | illaetābilibus |
| Locativo | {{{25}}} | {{{26}}} | {{{27}}} | {{{28}}} |