illaetabilis

Latín

illaetābilis
clásico (AFI)	[ɪl.laɪˈtaː.bɪ.lɪs]
rima	a.bi.lis

Etimología

Del prefijo in-₂ ("no") y laetābilis ("agradable"), de laetor, -ārī ("alegrarse") y el sufijo -bilis, en última instancia de laetus ("abundante", "alegre", etc.).

Adjetivo

illaetābilis, illaetābilis, illaetābile

3.ª declinación (de dos terminaciones: -is, -e)
	Singular		Plural
	Masculino Femenino	Neutro	Masculino Femenino	Neutro
Nominativo	illaetābilis	illaetābile	illaetābilēs	illaetābilia
Vocativo	illaetābilis	illaetābile	illaetābilēs	illaetābilia
Acusativo	illaetābilem	illaetābile	illaetābilēs illaetābilīs	illaetābilia
Genitivo	illaetābilis	illaetābilis	illaetābilium	illaetābilium
Dativo	illaetābilī	illaetābilī	illaetābilibus	illaetābilibus
Ablativo	illaetābilī	illaetābilī	illaetābilibus	illaetābilibus
Locativo	{{{25}}}	{{{26}}}	{{{27}}}	{{{28}}}

1

Desagradable, triste.