mentum
Apariencia
| mentum | |
| clásico (AFI) | [ˈmɛn.tũː] |
Etimología
[editar]Del protoitálico *mnto-, y este del protoindoeuropeo *mn-to- ("mentón", "boca"), tal vez relacionado con minae y/o mōns.[1] Compárese el hitita mēni-/mēna- ("cara", "mejilla"), el galés mant ("boca", "mandíbula"), el gótico 𐌼𐌿𐌽𐌸𐍃 (munþs, 'boca'), el inglés antiguo mūð y el alemán antiguo mund.[1]
Sustantivo neutro
[editar]2.ª declinación (-um) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | mentum | menta |
| Vocativo | mentum | menta |
| Acusativo | mentum | menta |
| Genitivo | mentī | mentōrum |
| Dativo | mentō | mentīs |
| Ablativo | mentō | mentīs |
- 1 Anatomía
- Mentón.
Referencias y notas
[editar]- 1 2 Michiel de Vaan. Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Página 373. Editorial: Leiden. Brill, 2008. ISBN: 9789004167971.