ruptura
Español[editar]
ruptura | |
pronunciación (AFI) | [rupˈt̪u.ɾa] ⓘ |
silabación | rup-tu-ra |
acentuación | llana |
longitud silábica | trisílaba |
rima | u.ɾa |
Etimología[editar]
Del latín ruptura
Sustantivo femenino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
ruptura | rupturas |
- 2
- Desavenencia en las relaciones interpersonales.
- Sinónimos: disgusto, separación.
Información adicional[editar]
- Rima: [u.ɾa]
Véase también[editar]
Traducciones[editar]
Latín[editar]
ruptura | |
clásico (AFI) | [ˈrʊpt̪ʊrä] |
eclesiástico (AFI) | [ˈrupt̪urä] |
rima | up.tu.ra |
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo femenino[editar]
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | ruptura | rupturae |
Vocativo | ruptura | rupturae |
Acusativo | rupturam | rupturās |
Genitivo | rupturae | rupturārum |
Dativo | rupturae | rupturīs |
Ablativo | rupturā | rupturīs |
Referencias y notas[editar]
Categorías:
- Páginas que usan Phonos
- Español
- ES:Palabras llanas
- ES:Palabras trisílabas
- ES:Rimas:u.ɾa
- ES:Palabras provenientes del latín
- ES:Sustantivos
- ES:Sustantivos femeninos
- Español-Alemán
- Español-Vasco
- Español-Francés
- Español-Inglés
- Español-Italiano
- Español-Rumano
- Latín
- LA:Rimas:up.tu.ra
- LA:Sustantivos
- LA:Sustantivos femeninos
- LA:Primera declinación