ruptura
Español[editar]
ruptura | |
pronunciación (AFI) | [rupˈt̪u.ɾa] ⓘ |
silabación | rup-tu-ra |
acentuación | llana |
longitud silábica | trisílaba |
rima | u.ɾa |
Etimología[editar]
Del latín ruptura
Sustantivo femenino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
ruptura | rupturas |
- 2
- Desavenencia en las relaciones interpersonales.
- Sinónimos: disgusto, separación.
Información adicional[editar]
- Rima: [u.ɾa]
Véase también[editar]
Traducciones[editar]
Latín[editar]
ruptura | |
clásico (AFI) | [ˈrʊpt̪ʊrä] |
eclesiástico (AFI) | [ˈrupt̪urä] |
rima | up.tu.ra |
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo femenino[editar]
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | ruptura | rupturae |
Vocativo | ruptura | rupturae |
Acusativo | rupturam | rupturās |
Genitivo | rupturae | rupturārum |
Dativo | rupturae | rupturīs |
Ablativo | rupturā | rupturīs |