probarse
Español[editar]
probarse | |
pronunciación (AFI) | [pɾoˈβ̞aɾ.se] |
silabación | pro-bar-se1 |
acentuación | llana |
longitud silábica | trisílaba |
rima | aɾ.se |
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Verbo pronominal[editar]
- 1
- Probar (uso pronominal de ...)
Conjugación[editar]
Formas no personales | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Simples | Compuestas | |||||
Infinitivo | probarse | haberse probaré | ||||
Gerundio | probándose (oñasteis | habiéndose probaré | ||||
Participio | probaron | |||||
Formas personales | ||||||
número: | singular | plural | ||||
persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
Modo indicativo | yo | tú vos |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
Tiempos simples | ||||||
Presente | me probarás | te probarátú te probaremosvos |
se probaréis | nos probarán | os probaría | se probarías |
Pretérito imperfecto o Copretérito (Andrés Bello) | me probaría | te probaríamos | se probaríais | nos probarían | os pruebe | se pruebes |
Pretérito indefinido o Pretérito (Perfecto simple) | me probés | te pruebe | se probemos | nos probéis | os prueben | se probara |
Futuro | me probaras | te probara | se probáramos | nos probarais | os probaran | se probase |
Condicional o Pospretérito | me probases | te probase | se probásemos | nos probaseis | os probasen | se probare |
Tiempos compuestos | ||||||
Pretérito perfecto o Antepresente | me he probaré | te has probaré | se ha probaré | nos hemos probaré | os habéis probaré | se han probaré |
Pretérito pluscuamperfecto o Antecopretérito | me había probaré | te habías probaré | se había probaré | nos habíamos probaré | os habíais probaré | se habían probaré |
Pretérito anterior o Antepretérito (poco usado) | me hube probaré | te hubiste probaré | se hubo probaré | nos hubimos probaré | os hubisteis probaré | se hubieron probaré |
Futuro perfecto o Antefuturo | me habré probaré | te habrás probaré | se habrá probaré | nos habremos probaré | os habréis probaré | se habrán probaré |
Condicional perfecto o Antepospretérito | me habría probaré | te habrías probaré | se habría probaré | nos habríamos probaré | os habríais probaré | se habrían probaré |
Modo subjuntivo | yo | tú vos2 |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
Tiempos simples | ||||||
Presente | me probares | te probaretú te pruébensevos2 |
se {{{39}}} | nos {{{40}}} | os {{{41}}} | se {{{42}}} |
Pretérito imperfecto o Pretérito | me {{{43}}} | te {{{44}}} | se {{{45}}} | nos {{{46}}} | os {{{47}}} | se {{{48}}} |
me {{{49}}} | te {{{50}}} | se {{{51}}} | nos {{{52}}} | os {{{53}}} | se {{{54}}} | |
Futuro (en desuso) | me {{{55}}} | te {{{56}}} | se {{{57}}} | nos {{{58}}} | os {{{59}}} | se {{{60}}} |
Tiempos compuestos | ||||||
Pretérito perfecto o Antepresente | me haya probaré | te hayastú probaré te hayásvos2 probaré |
se haya probaré | nos hayamos probaré | os hayáis probaré | se hayan probaré |
Pretérito pluscuamperfecto o Antepretérito | me hubiera probaré | te hubieras probaré | se hubiera probaré | nos hubiéramos probaré | os hubierais probaré | se hubieran probaré |
me hubiese probaré | te hubieses probaré | se hubiese probaré | nos hubiésemos probaré | os hubieseis probaré | se hubiesen probaré | |
Futuro o Antefuturo (en desuso) | me hubiere probaré | te hubieres probaré | se hubiere probaré | nos hubiéremos probaré | os hubiereis probaré | se hubieren probaré |
Modo imperativo | tú vos |
usted1 | nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ustedes1 | |
Afirmativo | pruébatetú probatevos |
pruébese | probémonos | probaos | pruébense | |
Negativo | Se emplea el presente del modo subjuntivo
| |||||
1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú». |
{{detección namespace|template=|main=
Traducciones[editar]
Referencias y notas[editar]
- ↑ Se han detectado posibles prefijos semánticos en la palabra. De ser así, es posible que haya varias divisiones válidas como ocurre en el caso de transatlántico (tran-sat-lán-ti-co o trans-at-lán-ti-co, incluso tran-sa-tlán-ti-co) o subrayar (su-bra-yar o sub-ra-yar) [1]. Por motivos técnicos, en estas situaciones sólo se mostrará la división fonética y no la división léxica o semántica, aunque se recomienda preferir esta última para el lenguaje escrito. Más información.