aedes
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Latín[editar]
aedēs | |
Clásico (AFI): | [ˈaɪ̯.deːs] |
Variante: | aedis |
Etimología[editar]
Del protoitálico *aiþ-, y este del protoindoeuropeo *h₂(e)idʰ- ("arder").1 Compárese el irlandés antiguo áed ("fuego"), el sánscrito इध् (idh, "encender"), el griego antiguo αἴθω (aítʰō, "quemar"), el inglés antiguo ād ("pira") y el alemán antiguo eit ("pira").1
Sustantivo femenino[editar]
3.ª declinación (m/f -i)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | aedēs | aedēs |
Vocativo | aedēs | aedēs |
Acusativo | aedem | aedēs o aedīs |
Genitivo | aedis | aedium |
Dativo | aedī | aedibus |
Ablativo | aede | aedibus |
- 1
- Hogar (lugar donde se hace el fuego).
- 2
- Casa (sólo en plural).
- 3
- Templo.
Información adicional[editar]
Derivados de aedēs en latín
|
Referencias y notas[editar]
- ↑ 1,0 1,1 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 25. ISBN 978-90-04-16797-1