aedes
Apariencia
| aedēs | |
| clásico (AFI) | [ˈaɪ̯.deːs] |
| variantes | aedis |
Etimología
[editar]Del protoitálico *aiþ-, y este del protoindoeuropeo *h₂(e)idʰ- ('arder').[1] Compárese el irlandés antiguo áed ('fuego'), el sánscrito इध् (idh, "encender"), el griego antiguo αἴθω (aítʰō, "quemar"), el inglés antiguo ād ('pira') y el alemán antiguo eit ('pira').[1]
Sustantivo femenino
[editar]3.ª declinación (m/f -i) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | aedēs | aedēs |
| Vocativo | aedēs | aedēs |
| Acusativo | aedem | aedēs o aedīs |
| Genitivo | aedis | aedium |
| Dativo | aedī | aedibus |
| Ablativo | aede | aedibus |
- 1
- Hogar (lugar donde se hace el fuego).
- 2
- Casa (sólo en plural).
- 3
- Templo.
Información adicional
[editar]- Derivados: edil, aedifico, aedificium, aedilem
Referencias y notas
[editar]- 1 2 Michiel de Vaan. Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Página 25. Editorial: Leiden. Brill, 2008. ISBN: 9789004167971.