curtus
Apariencia
| curtus | |
| clásico (AFI) | [ˈkʊr.tʊs] |
Etimología
[editar]Del protoitálico *korto-, del protoindoeuropeo *kr-to- ('cortado'), ver *(s)ker- ("afeitar", "rascar") y *(s)kerH- ("separar", "dividir").[1] Compárese el hitita karš(ii̯e/a)-ᶻⁱ ("cortar", "separar", "frenar"), el luvita cuneiforme karš- ("cortar"), el griego antiguo κείρω (keírō, "cortar", "afeitar"), el lituano skìrti ("separar"), el alemán antiguo sceran ("afeitar", "cortar") y el nórdico antiguo skera ("cortar").[1]
→ carō, corium
Adjetivo
[editar]1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | curtus | curta | curtum | curtī | curtae | curta |
| Vocativo | curte | curta | curtum | curtī | curtae | curta |
| Acusativo | curtum | curtam | curtum | curtōs | curtās | curta |
| Genitivo | curtī | curtae | curtī | curtōrum | curtārum | curtōrum |
| Dativo | curtō | curtae | curtō | curtīs | curtīs | curtīs |
| Ablativo | curtō | curtā | curtō | curtīs | curtīs | curtīs |
- b
- Dícese de hombres: mutilado, circuncidado.[2]
- 2
- Transferido: incompleto, imperfecto, restricto.[2]