editus
Apariencia
editus | |
clásico (AFI) | [ˈɛd̪ɪt̪ʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [ˈɛːd̪it̪us] |
rima | e.di.tus |
Etimología 1
[editar]Si puedes, incorpórala: ver cómo.[1]
Adjetivo
[editar]Etimología 2
[editar]De ēdō, -ere2 ('expulsar') y el sufijo -tus3.[1]
Sustantivo masculino
[editar]4.ª declinación (-us) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | ēditus | ēditūs |
Vocativo | ēditus | ēditūs |
Acusativo | ēditum | ēditūs |
Genitivo | ēditūs | ēdituum |
Dativo | ēdituī | ēditibus |
Ablativo | ēditū | ēditibus |
Forma flexiva
[editar]Forma verbal
[editar]1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | ēditus | ēdita | ēditum | ēditī | ēditae | ēdita |
Vocativo | ēdite | ēdita | ēditum | ēditī | ēditae | ēdita |
Acusativo | ēditum | ēditam | ēditum | ēditōs | ēditās | ēdita |
Genitivo | ēditī | ēditae | ēditī | ēditōrum | ēditārum | ēditōrum |
Dativo | ēditō | ēditae | ēditō | ēditīs | ēditīs | ēditīs |
Ablativo | ēditō | ēditā | ēditō | ēditīs | ēditīs | ēditīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de ēdō2.[1]