glans
glans | |
pronunciación (AFI) | /ɡlænz/ |
Etimología
[editar]Del latín glans.
Sustantivo
[editar]- 1
- Glande.
glāns | |
clásico (AFI) | [glãːs] [glans] |
variantes | glās |
rima | ans |
Etimología
[editar]Del protoitálico *gʷland(i)- < *gʷlānd-, y este del protoindoeuropeo *gʷlh₂-n-d⁽ʰ⁾-(i)- ("lande").1 Compárese el sánscrito gula ("glande", "pene", "clítoris"), el griego antiguo βάλανος (bálanos, "lande"), el armenio antiguo կաղին (kałin, "lande"), el albanés lênd ("lande") y el prusiano antiguo gile ("lande", "roble").1
Sustantivo femenino
[editar]3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | glāns | glandēs |
Vocativo | glāns | glandēs |
Acusativo | glandem | glandēs |
Genitivo | glandis | glandum |
Dativo | glandī | glandibus |
Ablativo | glande | glandibus |
- 1 Botánica
- Lande.
Derivados
[editar]Descendientes
[editar]Véase también
[editar]Referencias y notas
[editar]- ↑ 1,0 1,1 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 263/264. ISBN 978-90-04-16797-1