glans
Apariencia
glans | |
pronunciación (AFI) | /ɡlænz/ |
Etimología
[editar]Del latín glans.
Sustantivo
[editar]- 1
- Glande.
glāns | |
clásico (AFI) | [glãːs] [glans] |
variantes | glās |
rima | ans |
Etimología
[editar]Del protoitálico *gʷland(i)- < *gʷlānd-, y este del protoindoeuropeo *gʷlh₂-n-d⁽ʰ⁾-(i)- ('lande').[1] Compárese el sánscrito gula ("glande", "pene", "clítoris"), el griego antiguo βάλανος (bálanos, 'lande'), el armenio antiguo կաղին (kałin, 'lande'), el albanés lênd ('lande') y el prusiano antiguo gile ("lande", "roble").[1]
Sustantivo femenino
[editar]3.ª declinación (m/f consonante) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | glāns | glandēs |
Vocativo | glāns | glandēs |
Acusativo | glandem | glandēs |
Genitivo | glandis | glandum |
Dativo | glandī | glandibus |
Ablativo | glande | glandibus |
- 1 Botánica
- Lande.
Información adicional
[editar]- Derivados: glandium, glandionida, glandula, glandulosus, glandaris, glandarius, glandifer, iuglans
Descendientes
[editar]Véase también
[editar]Referencias y notas
[editar]- 1 2 Michiel de Vaan. Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Páginas 263-264. Editorial: Leiden. Brill, 2008. ISBN: 9789004167971.