tempus
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda

Latín[editar]
Etimología 1[editar]
tempus | |
Clásico (AFI): | [ˈtɛm.pʊs] |
Audio (clásico) (aproximación)
Del protoitálico *tempos- ("extensión", "medida"), y este del protoindoeuropeo *temp-os ("extensión").1 Compárese el lituano tempti ("extender", "estirar"), el nórdico antiguo þǫmb ("arco"), el tocario A cämpäṣ ("es capaz") y el tocario B campäṃ ("es capaz").1
→ templum
Sustantivo neutro[editar]
3.ª declinación (n consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | tempus | tempora |
Vocativo | tempus | tempora |
Acusativo | tempus | tempora |
Genitivo | temporis | temporum |
Dativo | temporī | temporibus |
Ablativo | tempore | temporibus |
Locuciones[editar]
Locuciones con «tempus»
Información adicional[editar]
Derivados de tempus en latín
Descendientes de «tempus» en otras lenguas:
|
|
Véase también[editar]
Etimología 2[editar]
tempus | |
Clásico (AFI): | [ˈtɛm.pʊs] |
Sustantivo neutro[editar]
3.ª declinación (n consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | tempus | tempora |
Vocativo | tempus | tempora |
Acusativo | tempus | tempora |
Genitivo | temporis | temporum |
Dativo | temporī | temporibus |
Ablativo | tempore | temporibus |
- 1 Anatomía.
- Sien.
Información adicional[editar]
Descendientes de «tempus» en otras lenguas:
Referencias y notas[editar]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 610-11. ISBN 978-90-04-16797-1