alius
Apariencia
alius | |
clásico (AFI) | [ˈälʲiʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [ˈäːlius] |
rima | a.li.us |
Etimología
[editar]Del protoitálico *aljos, y este del protoindoeuropeo *h₂el-io-,[1] o bien *h₂élyos[2]. Compárese el irlandés antiguo aile ('otro'), el griego antiguo ἄλλος (állos, 'otro'), el gótico 𐌰𐌻𐌾𐌹𐍃 (aljis, 'otro') y el tocario A ālak ('otro').[1]
Pronombre demostrativo
[editar]Declinación pronominal (similar a la 1. y 2.) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | alius | alia | aliud | aliī | aliae | alia |
Acusativo | alium | aliam | aliud | aliōs | aliās | alia |
Genitivo | aliōrum | aliārum | aliōrum | |||
Dativo | aliī | aliīs | ||||
Ablativo | aliō | aliā | aliō | aliīs |
Notas
[editar]El genitivo singular alius es poco usado. Se usaba preferentemente alterius, genitivo singular de alter.
Pronombre indeterminado
[editar]Referencias y notas
[editar]- 1 2 Michiel de Vaan. Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Página 34. Editorial: Leiden. Brill, 2008. ISBN: 9789004167971.
- ↑ J. P. Mallory & Douglas Q. Adams. The Oxford introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European world. Página 316. Editorial: Oxford University Press. Oxford, 2006. ISBN: 9780199287918.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Oxford Latin Dictionary. Editado por: P. G. W. Glare. Editorial: Oxford University Press. Oxford, 1983.