ausculto

Español

ausculto
pronunciación (AFI)	[au̯sˈkul̪.t̪o]
silabación	aus-cul-to
acentuación	llana
longitud silábica	trisílaba
rima	ul.to

Forma verbal

1

Primera persona del singular (yo) del presente de indicativo de auscultar.

Latín

auscultō
clásico (AFI)	[aʊsˈkʊl.toː]
rima	ul.to

Etimología

de auris.

Verbo transitivo

presente activo auscultō, presente infinitivo auscultāre, perfecto activo auscultāvī, supino auscultātum.

1

Escuchar con atención.

2

Escuchar a escondidas.

3

Obedecer.

Conjugación

Flexión de auscultōprimera conjugación, perfecto con v

indicativo		singular			plural
		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	auscultō	auscultās	auscultat	auscultāmus	auscultātis	auscultant
	imperfecto	auscultābam	auscultābās	auscultābat	auscultābāmus	auscultābātis	auscultābant
	futuro	auscultābō	auscultābis	auscultābit	auscultābimus	auscultābitis	auscultābunt
	perfecto	auscultāvī	auscultāvistī	auscultāvit	auscultāvimus	auscultāvistis	auscultāvērunt, auscultāvēre
	pluscuamperfecto	auscultāveram	auscultāverās	auscultāverat	auscultāverāmus	auscultāverātis	auscultāverant
	futuro perfecto	auscultāverō	auscultāveris	auscultāverit	auscultāverimus	auscultāveritis	auscultāverint
pasivo	presente	auscultor	auscultāris, auscultāre	auscultātur	auscultāmur	auscultāminī	auscultantur
	imperfecto	auscultābar	auscultābāris, auscultābāre	auscultābātur	auscultābāmur	auscultābāminī	auscultābantur
	futuro	auscultābor	auscultāberis, auscultābere	auscultābitur	auscultābimur	auscultābiminī	auscultābuntur
	perfecto	auscultātus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
	pluscuamperfecto	auscultātus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
	futuro perfecto	auscultātus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
subjuntivo		singular			plural
		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	auscultem	auscultēs	auscultet	auscultēmus	auscultētis	auscultent
	imperfecto	auscultārem	auscultārēs	auscultāret	auscultārēmus	auscultārētis	auscultārent
	perfecto	auscultāverim	auscultāverīs	auscultāverit	auscultāverīmus	auscultāverītis	auscultāverint
	pluscuamperfecto	auscultāvissem	auscultāvissēs	auscultāvisset	auscultāvissēmus	auscultāvissētis	auscultāvissent
pasivo	presente	ausculter	auscultēris, auscultēre	auscultētur	auscultēmur	auscultēminī	auscultentur
	imperfecto	auscultārer	auscultārēris, auscultārēre	auscultārētur	auscultārēmur	auscultārēminī	auscultārentur
	perfecto	auscultātus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
	pluscuamperfecto	auscultātus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
imperativos		activo			pasivo
		presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)	presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)
	singular	auscultā	auscultātō	auscultātō	auscultāre	auscultātor	auscultātor
	plural	auscultāte	auscultātōte	auscultantō	auscultāminī	—	auscultantor
		presente	perfecto	futuro	presente	perfecto	futuro
infinitivos		auscultāre	auscultāvisse	auscultātūrus -a,-um esse	auscultārī	auscultātus -a,-um esse	auscultātum īrī
participios		auscultāns (auscultantis)	—	auscultātūrus -a,-um	—	auscultātus -a,-um	—
		gerundio			gerundivo	supino
		acusativo	genitivo	dativo/ablativo		acusativo	dativo/ablativo
		auscultandum	auscultandī	auscultandō	auscultandus -a,-um	auscultātum	auscultātū