confirmatio
Apariencia
Latín
[editar]cōnfirmātiō | |
clásico (AFI) | [kõː.fɪrˈmaː.tɪ.oː] [kɔn.fɪrˈmaː.tɪ.oː] |
rima | a.ti.o |
Etimología
[editar]De cōnfirmō, -āre ("fortalecer") y el sufijo tiō, y aquel del prefijo con- y firmō, -āre ("fortalecer").[1]
Sustantivo femenino
[editar]3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | cōnfirmātiō | cōnfirmātiōnēs |
Vocativo | cōnfirmātiō | cōnfirmātiōnēs |
Acusativo | cōnfirmātiōnem | cōnfirmātiōnēs |
Genitivo | cōnfirmātiōnis | cōnfirmātiōnum |
Dativo | cōnfirmātiōnī | cōnfirmātiōnibus |
Ablativo | cōnfirmātiōne | cōnfirmātiōnibus |
- 1
- Confirmación.
Descendientes
[editar]Descendientes [▲▼]
|
Véase también
[editar]Wikipedia en latín tiene un artículo sobre confirmatio.
Referencias y notas
[editar]- ↑ Oxford Latin Dictionary. Editado por: P. G. W. Glare. Editorial: Oxford University Press. Oxford, 1983.