dives
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Latín[editar]
| dīves | |
| Clásico (AFI): | [ˈdiː.wɛs] |
Etimología[editar]
Probablemente derivado de dīvus ("divino"), y este de deus ("dios", "divinidad").1
Adjetivo[editar]
| Comparación | |
| Comparativo: | dīvitior |
| Superlativo: | dīvitissimus |
3.ª declinación (de una terminación consonante)
| ||||
| Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|
| Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
| Nominativo | dīves | dīves | dīvitēs | dīvita |
| Vocativo | dīves | dīves | dīvitēs | dīvita |
| Acusativo | dīvitem | dīves | dīvitēs | dīvita |
| Genitivo | dīvitis | dīvitis | dīvitum | dīvitum |
| Dativo | dīvitī | dīvitī | dīvitibus | dīvitibus |
| Ablativo | dīvite | dīvite | dīvitibus | dīvitibus |
- 1
- Rico, opulento.
- Uso: dícese de personas
- Sinónimos: locuplēs, opulentus, pecūniōsus
- Antónimos: egēnus, pauper
- 3
- Fecundo, fértil, productivo.
- Uso: dícese de un terreno
- 4
- Rico (en cualidades abstractas).
- 5
- Dotado (de cualidades mentales, etc.).
Sustantivo masculino[editar]
3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | dīves | dīvitēs |
| Vocativo | dīves | dīvitēs |
| Acusativo | dīvitem | dīvitēs |
| Genitivo | dīvitis | dīvitum |
| Dativo | dīvitī | dīvitibus |
| Ablativo | dīvite | dīvitibus |
Referencias y notas[editar]
- ↑ de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 173/174. ISBN 978-90-04-16797-1