servus
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Latín[editar]
servus | |
Clásico (AFI): | [ˈsɛr.wʊs] |
Audio (clásico) (aproximación)
Etimología[editar]
Del protoitálico *serwo- ("pastor"), y este del protoindoeuropeo *ser-u-o- ("guardián").1 Compárese el avéstico haraiti ("cuidar", "proteger") y posiblemente el griego antiguo οὖρος (oûros, "guardián").1
Sustantivo masculino[editar]
2.ª declinación (-us)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | servus | servī |
Vocativo | serve | servī |
Acusativo | servum | servōs |
Genitivo | servī | servōrum |
Dativo | servō | servīs |
Ablativo | servō | servīs |
- 2
- Sirviente.
Adjetivo[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | servus | serva | servum | servī | servae | serva |
Vocativo | serve | serva | servum | servī | servae | serva |
Acusativo | servum | servam | servum | servōs | servās | serva |
Genitivo | servī | servae | servī | servōrum | servārum | servōrum |
Dativo | servō | servae | servō | servīs | servīs | servīs |
Ablativo | servō | servā | servō | servīs | servīs | servīs |
- 4
- Gravado con servidumbre.
Referencias y notas[editar]
- ↑ 1,0 1,1 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 559. ISBN 978-90-04-16797-1