timeo
timeō | |
clásico (AFI) | [ˈtɪ.mɛ.oː] |
rima | i.me.o |
Etimología
[editar]Incierta.1
Verbo intransitivo
[editar]presente activo timeō, presente infinitivo timēre, perfecto activo timuī, sin raíz del supino.
Verbo transitivo
[editar]Conjugación
[editar]Flexión de timeōsegunda conjugación, perfecto con u, sin raíz del supino
Referencias y notas
[editar]- ↑ de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 620. ISBN 978-90-04-16797-1
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press