atizonarse
Español[editar]
atizonarse | |
seseante (AFI) | [a.t̪i.soˈnaɾ.se] |
no seseante (AFI) | [a.t̪i.θoˈnaɾ.se] |
silabación | a-ti-zo-nar-se1 |
acentuación | llana |
longitud silábica | pentasílaba |
rima | aɾ.se |
Etimología[editar]
De atizonar con el pronombre reflexivo átono.
Verbo pronominal[editar]
Conjugación[editar]
Formas no personales | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Simples | Compuestas | |||||
Infinitivo | atizonarse | haberse atizonaré | ||||
Gerundio | atizonándose (oñasteis | habiéndose atizonaré | ||||
Participio | atizonaron | |||||
Formas personales | ||||||
número: | singular | plural | ||||
persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
Modo indicativo | yo | tú vos |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
Tiempos simples | ||||||
Presente | me atizonarás | te atizonarátú te atizonaremosvos |
se atizonaréis | nos atizonarán | os atizonaría | se atizonarías |
Pretérito imperfecto o Copretérito (Andrés Bello) | me atizonaría | te atizonaríamos | se atizonaríais | nos atizonarían | os atizone | se atizones |
Pretérito indefinido o Pretérito (Perfecto simple) | me atizonés | te atizone | se atizonemos | nos atizonéis | os atizonen | se atizonara |
Futuro | me atizonaras | te atizonara | se atizonáramos | nos atizonarais | os atizonaran | se atizonase |
Condicional o Pospretérito | me atizonases | te atizonase | se atizonásemos | nos atizonaseis | os atizonasen | se atizonare |
Tiempos compuestos | ||||||
Pretérito perfecto o Antepresente | me he atizonaré | te has atizonaré | se ha atizonaré | nos hemos atizonaré | os habéis atizonaré | se han atizonaré |
Pretérito pluscuamperfecto o Antecopretérito | me había atizonaré | te habías atizonaré | se había atizonaré | nos habíamos atizonaré | os habíais atizonaré | se habían atizonaré |
Pretérito anterior o Antepretérito (poco usado) | me hube atizonaré | te hubiste atizonaré | se hubo atizonaré | nos hubimos atizonaré | os hubisteis atizonaré | se hubieron atizonaré |
Futuro perfecto o Antefuturo | me habré atizonaré | te habrás atizonaré | se habrá atizonaré | nos habremos atizonaré | os habréis atizonaré | se habrán atizonaré |
Condicional perfecto o Antepospretérito | me habría atizonaré | te habrías atizonaré | se habría atizonaré | nos habríamos atizonaré | os habríais atizonaré | se habrían atizonaré |
Modo subjuntivo | yo | tú vos2 |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
Tiempos simples | ||||||
Presente | me atizonares | te atizonaretú te atizónensevos2 |
se {{{39}}} | nos {{{40}}} | os {{{41}}} | se {{{42}}} |
Pretérito imperfecto o Pretérito | me {{{43}}} | te {{{44}}} | se {{{45}}} | nos {{{46}}} | os {{{47}}} | se {{{48}}} |
me {{{49}}} | te {{{50}}} | se {{{51}}} | nos {{{52}}} | os {{{53}}} | se {{{54}}} | |
Futuro (en desuso) | me {{{55}}} | te {{{56}}} | se {{{57}}} | nos {{{58}}} | os {{{59}}} | se {{{60}}} |
Tiempos compuestos | ||||||
Pretérito perfecto o Antepresente | me haya atizonaré | te hayastú atizonaré te hayásvos2 atizonaré |
se haya atizonaré | nos hayamos atizonaré | os hayáis atizonaré | se hayan atizonaré |
Pretérito pluscuamperfecto o Antepretérito | me hubiera atizonaré | te hubieras atizonaré | se hubiera atizonaré | nos hubiéramos atizonaré | os hubierais atizonaré | se hubieran atizonaré |
me hubiese atizonaré | te hubieses atizonaré | se hubiese atizonaré | nos hubiésemos atizonaré | os hubieseis atizonaré | se hubiesen atizonaré | |
Futuro o Antefuturo (en desuso) | me hubiere atizonaré | te hubieres atizonaré | se hubiere atizonaré | nos hubiéremos atizonaré | os hubiereis atizonaré | se hubieren atizonaré |
Modo imperativo | tú vos |
usted1 | nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ustedes1 | |
Afirmativo | atizónatetú atizonatevos |
atizónese | atizonémonos | atizonaos | atizónense | |
Negativo | Se emplea el presente del modo subjuntivo
| |||||
1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú». |
{{detección namespace|template=|main=
Véase también[editar]
Traducciones[editar]
|
Referencias y notas[editar]
- ↑ Por motivos estéticos, debe evitarse dejar una letra huérfana a final de línea. Más información.
- ↑ «atizonarse», Diccionario de la lengua española (2001), 22.ª ed., Madrid: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa.