declaratio
| dēclārātiō | |
| clásico (AFI) | [deː.klaːˈraː.tɪ.oː] |
| rima | a.ti.o |
Etimología
[editar]De dēclārō, -āre ('declarar') y el sufijo tiō, y aquel del prefijo dē- y clārō, -āre ('esclarecer'), de clārus ('claro').[1]
Sustantivo femenino
[editar]3.ª declinación (m/f consonante) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | dēclārātiō | dēclārātiōnēs |
| Vocativo | dēclārātiō | dēclārātiōnēs |
| Acusativo | dēclārātiōnem | dēclārātiōnēs |
| Genitivo | dēclārātiōnis | dēclārātiōnum |
| Dativo | dēclārātiōnī | dēclārātiōnibus |
| Ablativo | dēclārātiōne | dēclārātiōnibus |
Descendientes
[editar]Descendientes [▲▼]
- Alemán: Deklaration (de)
- Catalán: declaració (ca)
- Español: declaración (es)
- Francés: déclaration (fr)
- Inglés: declaration (en)
- Italiano: dichiarazione (it)
- Portugués: declaração (pt)