cedo
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Español[editar]
cedo | |
División a final de línea: | ce - do |
Seseante (AFI): | [ˈse.ðo] |
No seseante (AFI): | [ˈθe.ðo] |
Longitud silábica: | bisílaba |
Número de letras: | 4 |
Acento léxico: | grave |
Homófono: | sedo (seseante) |
Forma verbal[editar]
- 1
- Primera persona del singular (yo) del presente de indicativo de ceder.
Información adicional[editar]
- Rima: [e.ðo].
Latín[editar]
cēdō | |
Clásico (AFI): | [ˈkeː.doː] |
Etimología[editar]
Del protoitálico *kesd-e/o-, y este del protoindoeuropeo *ḱiesdʰ-. Compárese el sánscrito सेधति (sedhati) ("ahuyentar"), el avéstico gatha siiazdat̰ ("ahuyentar") y el avéstico clásico frasiiazdaiia ("ahuyentar").1
Verbo intransitivo[editar]
presente activo cēdō, presente infinitivo cēdere, perfecto activo cessī, supino cessum.
- 3
- Ceder.
Verbo transitivo[editar]
Conjugación[editar]
Flexión de cēdōtercera conjugación, perfecto con s
Flexión de cēdōtercera conjugación, perfecto con s, intransitivo
Referencias y notas[editar]
- ↑ de Vaan, Michiel (2008). Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages. Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-16797-1.
Categorías:
- Español
- ES:Palabras bisílabas
- ES:Palabras de 4 letras
- ES:Palabras graves
- ES:Homófonos
- ES:Formas del indicativo
- ES:Rimas:e.ðo
- Latín-Español
- LA:Palabras de origen protoitálico
- LA:Palabras de origen protoindoeuropeo
- LA:Verbos
- LA:Verbos intransitivos
- LA:Verbos transitivos
- LA:Tercera conjugación
- LA:Perfecto con s (3.ª)