cridar
Español[editar]
cridar | |
pronunciación (AFI) | [kɾiˈðaɾ] |
silabación | cri-dar |
acentuación | aguda |
longitud silábica | bisílaba |
parónimos | cribar |
rima | aɾ |
Etimología[editar]
Del latín quirītō, quirītāre ("gritar").1
Verbo intransitivo[editar]
Conjugación[editar]
Traducciones[editar]
|
Catalán[editar]
cridar | |
central (AFI) | [kɾiˈða] |
valenciano (AFI) | [kɾiˈðaɾ] |
baleárico (AFI) | [kɾiˈða] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | bisílaba |
rima | a |
Etimología[editar]
Del latín quiritare.2 Compárese el occitano cridar, francés crier, castellano cridar y gritar, gallego gritar, portugués gritar.
Verbo intransitivo[editar]
- 1
- Gritar
- 2
- Pregonar
Verbo transitivo[editar]
- 4
- Gritar
- 5
- Llamar
Referencias y notas[editar]
- ↑ 1,0 1,1 «cridar», Diccionario de la lengua española (2014), 23.ª ed., Edición del Tricentenario, Madrid: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa.
- ↑ VV.AA. (1998) "cridar". En: Gran diccionari de la llengua catalana. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans
Categorías:
- Español
- ES:Palabras agudas
- ES:Palabras bisílabas
- ES:Rimas:aɾ
- ES:Palabras provenientes del latín
- ES:Verbos
- ES:Verbos intransitivos
- ES:Términos anticuados
- ES:Verbos regulares
- ES:Primera conjugación
- Catalán
- CA:Palabras agudas
- CA:Palabras bisílabas
- CA:Rimas:a
- CA:Palabras provenientes del latín
- CA:Verbos
- CA:Verbos intransitivos
- CA:Verbos transitivos