dissentio
Latín[editar]
dissentiō | |
clásico (AFI) | [dɪsˈsɛn.tɪ.oː] |
rima | en.ti.o |
Etimología[editar]
Del prefijo dis- y sentiō ("sentir").1
Verbo intransitivo[editar]
presente activo dissentiō, presente infinitivo dissentīre, perfecto activo dissēnsī, supino dissēnsum.
- 2
- Con sujeto no personal: diferenciarse, discrepar.1
Conjugación[editar]
Flexión de dissentiōcuarta conjugación, perfecto con s, intransitivo