figo
Apariencia
| figo | |
| clásico (AFI) | [ˈfiː.goː] |
Etimología
[editar]Del protoindoeuropeo *dʰeigʷ-e/o- o *dʰiHgʷ-e/o-.[1] Compárese el lituano díegti ("plantar", "picar"; tal vez también el tocario B tsākaṃ (3.sg. subj., "morder").[1]
Verbo transitivo
[editar]presente activo fīgō, presente infinitivo fīgere, perfecto activo fīxī, supino fīxum (también fīctum).
| Este lema en este idioma es ampliable. Retira este aviso si la mayor parte de las acepciones ya están incluidas. |
Conjugación
[editar]Flexión de fīgōtercera conjugación, perfecto con s
| figo | |
| pronunciación | falta agregar |
Etimología
[editar]Del latín fīcus ('higo').
Sustantivo masculino
[editar]figo ¦ plural: figos
- 1 Gastronomía
- Higo.
Suajili
[editar]| figo | |
| pronunciación | falta agregar |
Etimología
[editar]Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Sustantivo
[editar]- 1 Anatomía
- Riñón.
Referencias y notas
[editar]Categorías:
- Latín
- LA:Palabras provenientes del protoindoeuropeo
- LA:Verbos transitivos
- LA:Verbos
- LA:Tercera conjugación
- LA:Perfecto con s (3.ª)
- Portugués
- PT:Palabras sin transcripción fonética
- PT:Palabras provenientes del latín
- PT:Sustantivos masculinos
- PT:Sustantivos
- PT:Sustantivos regulares
- PT:Gastronomía
- Suajili
- SW:Palabras sin transcripción fonética
- SW:Sustantivos
- SW:Anatomía