tuus
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Latín[editar]
tuus | |
Clásico (AFI): | [ˈtʊ.ʊs] |
Etimología[editar]
Del protoitálico *towo-, y este del protoindoeuropeo *tu-o-.1
→ tū ("tú")
Pronombre posesivo[editar]
<< 1.pers.sg. | Segunda persona singular | 3.pers.sg. >> | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||||
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | tuus | tua | tuum | tuī | tuae | tua |
Vocativo | tue | tua | tuum | tuī | tuae | tua |
Acusativo | tuum | tuam | tuum | tuōs | tuās | tua |
Genitivo | tuī | tuae | tuī | tuōrum | tuārum | tuōrum |
Dativo | tuō | tuae | tuō | tuīs | tuīs | tuīs |
Ablativo | tuō | tuā | tuō | tuīs | tuīs | tuīs |
- 1
- Tuyo.
Maya yucateco[editar]
tuus | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Verbo[editar]
- 1
- Engañar
Referencias y notas[editar]
- ↑ de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 631-632. ISBN 978-90-04-16797-1