ó

De Wikcionario, el diccionario libre
Ir a la navegación Ir a la búsqueda
icono de desambiguación Entradas similares:  o, Ó, O, ò, ö, ø, ο, ό, Ο, Ό, о, О, 0, º

Translingüístico[editar]

Símbolo[editar]

1
O con acento.

Español[editar]

 ó
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Conjunción[editar]

1
Grafía alternativa de o (conjunción adversativa).
  • Uso: grafía desaconsejada tras la reforma ortográfica de 2010. Se recomendaba emplear entre números, para evitar su confusión con el cero (0).1
  • Ejemplo: (anticuado): Hay 9 ó 10 asistentes. (correcto): "Hay 9 o 10 asistentes".

Gallego[editar]

 ó
Pronunciación (AFI):  [ɔ]
Grafía alternativa:  ao

Preposición y artículo[editar]

Singular Plural
Masculino ao / ó aos / ós
Femenino á ás
1
Contracción de la preposición a y el artículo o: a el (al)

Irlandés[editar]

Etimología 1[editar]

 ó
Pronunciación (AFI):  []
Homófonos ó
Ó

Del irlandés antiguo ó

Preposición[editar]

ó
preposición conjugada
Persona Pronombre personal Posesivo
Normal Enfático
1ª sg. uaim uaimse ó mo
2ª sg. uait uaitse ó do
3ª sg. m. uaidh uaidhsean óna
3ª sg. f. uaithi uaithise óna
1ª pl. uainn uainne ónar
2ª pl. uaibh uaibhse ó bhur
3ª pl. uathu uathusan óna
Singular Plural
Artículo ón ó na
Pronombre
relativo
Cópula1 Cópula2
Presente óna ónar ónarb
Pretérito ónar ónar ónarbh
1Cópula en oración subordinada de estilo indirecto ar.

2Cópula en oración subordinada de estilo indirecto
ante vocal arb (presente), arbh (pretérito).

1
Desde, de; denota origen espacial o temporal.
  • Antónimo: go.
  • Ejemplos:
"ó m'athair fachta bás agus gur dh'fhág mo dhóthain do shaibhreas an tsaoil agamsa, is maith liom féin agus an saibhreas san do thabhairt don gcaptaen óg led thoilse." Iníon an Cheannaí.
2
De, por; denota razón o causa.
3
Denota necesidad o querencia.
4 Matemáticas.
Menos, restado de

Información adicional[editar]

  • Mutaciones: Provoca mutación suave.

Véase también[editar]

  • óna, contracción de ó y la partícula numeral a

Etimología 2[editar]

 ó
Pronunciación (AFI):  []
Homófonos ó
Ó

Onomatopéyica

Interjección[editar]

1
Oh

Irlandés antiguo[editar]

 ó
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!
Variantes:  ua
úa

Etimología[editar]

Del protocelta *ava, a su vez del protoindoeuropeo *apo. Compárese con el galés o, el latín ab, el gótico 𐌰𐍆 (af), o el inglés of.234

Preposición[editar]

1
Desde, de; denota origen espacial o temporal.

Referencias y notas[editar]

  1. Hasta 2010 se recomendaba marcar la conjunción «o» con acento diacrítico en los casos de ambigüedad, pero esta opción se eliminó en la reforma ortográfica de ese año. Véase: «La conjunción o siempre sin tilde, incluso entre cifras», página de la Real Academia Española, Preguntas frecuentes, consultada el 15 dic 2013.
  2. Royal Irish Academy (1913-). en eDIL project: Dictionary of the Irish Language based mainly on Old and Middle Irish materials (en inglés).
  3. MacBain, Alexander (1911). An Etymological Dictionary of the Gaelic Language, 2.ª ed., Stirling: E. MacKay.
  4. The Indo-European database, compilada por S. L. Nikolayev