Etimología 1 [ editar ] Del castellano antiguo zelo , y este del latín zelus ζῆλος zẽlos ), de origen ulterior incierto. Compárese el francés zèle zel zeal zelo zelo
Sustantivo masculino [ editar ]
Singular
Plural
celo
celos
1
Empeño apasionado que se pone en una causa .
2 Religión.
En particular, celo1 por el culto divino y la caridad . 3
Por extensión, prontitud y esmero para atender una tarea encomendada.
4 Zoología.
Impulso a copular que experimentan las hembras de algunas especies de mamíferos placentarios durante el período fértil de su ciclo reproductivo .
5 Zoología.
Por extensión, período durante el que ocurre el celo4 .
6 Medicina.
Por analogía, período del ciclo menstrual en que ocurre la ovulación . Véase también [ editar ]
Traducciones [ editar ]
Etimología 2 [ editar ] Epónimo de la marca comercial Cellotape .
Sustantivo masculino [ editar ]
Singular
Plural
celo
celos
1
Cinta transparente de celulosa o plástico , de uno o dos centimetros de ancho, adhesiva por uno de sus lados, que se emplea para pegar diversos materiales, especialmente papel .
Traducciones [ editar ] Del protoitálico *kēl-e/o- , y este del protoindoeuropeo ḱēl- escondite "?). Compárese el sánscrito śárman refugio ") y el nórdico antiguo hœli escondite ").[ 1]
Verbo transitivo [ editar ] presente activo cēlō , presente infinitivo cēlāre cēlāvī cēlātum
1
Mantener secreto , velar , cubrir , ocultar , disimular .
Conjugación [ editar ]
Flexión de cēlō primera conjugación, perfecto con v
indicativo
singular
plural
primera
segunda
tercera
primera
segunda
tercera
activo presente
cēlō
cēlās cēlat cēlāmus cēlātis cēlant
imperfecto
cēlābam cēlābās cēlābat cēlābāmus cēlābātis cēlābant
futuro
cēlābō cēlābis cēlābit cēlābimus cēlābitis cēlābunt
perfecto
cēlāvī cēlāvistī cēlāvit cēlāvimus cēlāvistis cēlāvērunt cēlāvēre
pluscuamperfecto
cēlāveram cēlāverās cēlāverat cēlāverāmus cēlāverātis cēlāverant
futuro perfecto
cēlāverō cēlāveris cēlāverit cēlāverimus cēlāveritis cēlāverint
pasivo presente
cēlor cēlāris cēlāre cēlātur cēlāmur cēlāminī cēlantur
imperfecto
cēlābar cēlābāris cēlābāre cēlābātur cēlābāmur cēlābāminī cēlābantur
futuro
cēlābor cēlāberis cēlābere cēlābitur cēlābimur cēlābiminī cēlābuntur
perfecto
cēlātus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum
pluscuamperfecto
cēlātus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum
futuro perfecto
cēlātus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum
subjuntivo
singular
plural
primera
segunda
tercera
primera
segunda
tercera
activo presente
cēlem cēlēs cēlet cēlēmus cēlētis cēlent
imperfecto
cēlārem cēlārēs cēlāret cēlārēmus cēlārētis cēlārent
perfecto
cēlāverim cēlāverīs cēlāverit cēlāverīmus cēlāverītis cēlāverint
pluscuamperfecto
cēlāvissem cēlāvissēs cēlāvisset cēlāvissēmus cēlāvissētis cēlāvissent
pasivo presente
cēler cēlēris cēlēre cēlētur cēlēmur cēlēminī cēlentur
imperfecto
cēlārer cēlārēris cēlārēre cēlārētur cēlārēmur cēlārēminī cēlārentur
perfecto
cēlātus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum
pluscuamperfecto
cēlātus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum
imperativos
activo
pasivo
presente 2ª persona )
futuro 2ª persona )
futuro 3ª persona )
presente 2ª persona )
futuro 2ª persona )
futuro 3ª persona )
singular
cēlā cēlātō cēlātō cēlāre cēlātor cēlātor
plural
cēlāte cēlātōte cēlantō cēlāminī —
cēlantor
presente
perfecto
futuro
presente
perfecto
futuro
infinitivos
cēlāre cēlāvisse cēlātūrus -a,-um esse cēlārī cēlātus -a,-um esse cēlātum īrī
participios
cēlāns cēlantis —
cēlātūrus -a,-um
—
cēlātus -a,-um
—
gerundio
gerundivo
supino
acusativo
genitivo
dativo /ablativo
acusativo
dativo /ablativo
cēlandum cēlandī cēlandō cēlandus -a,-um
cēlātum cēlātū
Referencias y notas [ editar ]
↑ de Vaan, Michiel (2008). Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages . Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-16797-1 .
