celo 1
Pronunciación: [ ˈse.lo ] (seseante ) [ ˈθe.lo ] (no seseante ) (AFI ) Etimología: del castellano antiguo zelo zelus ζῆλος zẽlos ), de origen ulterior incierto. Compárese el francés zèle zel zeal zelo zelo
Sustantivo masculino [ editar ]
Singular
Plural
celo
celos
1
Empeño apasionado que se pone en una causa .
2 Religión.
En particular, celo1 por el culto divino y la caridad .
3
Por extensión, prontitud y esmero para atender una tarea encomendada.
4 Zoología.
Impulso a copular que experimentan las hembras de algunas especies de mamíferos placentarios durante el período fértil de su ciclo reproductivo .
5 Zoología.
Por extensión, período durante el que ocurre el celo4 .
6 Medicina.
Por analogía, período del ciclo menstrual en que ocurre la ovulación .
Véase también [ editar ] Traducciones [ editar ]
celo 2
Etimología: epónimo de la marca comercial Cellotape .
Sustantivo masculino [ editar ]
Singular
Plural
celo
celos
1
Cinta transparente de celulosa o plástico , de uno o dos centimetros de ancho, adhesiva por uno de sus lados, que se emplea para pegar diversos materiales, especialmente papel .
Latín cēlō
Verbo transitivo [ editar ] presente activo cēlō , presente infinitivo cēlāre cēlāvī cēlātum
1
Mantener secreto , velar , cubrir , ocultar , disimular .
Conjugación [ editar ]
Flexión de cēlō primera conjugación, perfecto en -vī
indicativo singular plural
primera segunda tercera primera segunda tercera
activo presente cēlō
cēlās cēlat cēlāmus cēlātis cēlant
futuro cēlābō cēlābis cēlābit cēlābimus cēlābitis cēlābunt
imperfecto cēlābam cēlābās cēlābat cēlābāmus cēlābātis cēlābant
perfecto cēlāvī cēlāvistī cēlāvit cēlāvimus cēlāvistis cēlāvērunt
pluscuamperfecto cēlāveram cēlāverās cēlāverat cēlāverāmus cēlāverātis cēlāverant
futuro perfecto cēlāverō cēlāveris cēlāverit cēlāverimus cēlāveritis cēlāverint
pasivo presente cēlor cēlāris cēlātur cēlāmur cēlāminī cēlantur
futuro cēlābor cēlāberis cēlābitur cēlābimur cēlābiminī cēlābuntur
imperfecto cēlābar cēlābāris cēlābātur cēlābāmur cēlābāminī cēlābantur
perfecto cēlātus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum
pluscuamperfecto cēlātus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum
futuro perfecto cēlātus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum
subjuntivo singular plural
primera segunda tercera primera segunda tercera
activo presente cēlem cēlēs cēlet cēlēmus cēlētis cēlent
imperfecto cēlārem cēlārēs cēlāret cēlārēmus cēlārētis cēlārent
perfecto cēlāverim cēlāverīs cēlāverit cēlāverīmus cēlāverītis cēlāverint
pluscuamperfecto cēlāvissem cēlāvissēs cēlāvisset cēlāvissēmus cēlāvissētis cēlāvissent
pasivo presente cēler cēlēris cēlētur cēlēmur cēlēminī cēlentur
imperfecto cēlārer cēlārēris cēlārētur cēlārēmur cēlārēminī cēlārentur
perfecto cēlātus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum
pluscuamperfecto cēlātus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum
imperativos activo pasivo
presente 2ª persona )futuro 2ª persona )futuro 3ª persona )presente 2ª persona )futuro 2ª persona )futuro 3ª persona )
singular cēlā cēlātō cēlātō cēlāre cēlātor cēlātor
plural cēlāte cēlātōte cēlantō cēlāminī —
cēlantor
presente perfecto futuro presente perfecto futuro
infinitivos cēlāre cēlāvisse cēlātūrus -a,-um esse cēlārī cēlātus -a,-um esse cēlātum īrī
participios cēlāns cēlantis —
cēlātūrus -a,-um —
cēlātus -a,-um —
gerundio gerundivo supino
acusativo genitivo dativo /ablativo acusativo dativo /ablativo
cēlandum cēlandī cēlandō cēlandus -a,-um cēlātum cēlātū
Referencias y notas [ editar ]
↑ de Vaan, Michiel (2008). Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages . Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-16797-1 .
