bien

De Wikcionario, el diccionario libre
Ir a la navegación Ir a la búsqueda
icono de desambiguación Entradas similares:  Bien., biên, biến, biển, biện

Español[editar]

 bien
Pronunciación (AFI):  [ˈbjen]

Etimología[editar]

Del castellano antiguo bien ("bien"), y este del latín bene ("bien").

Sustantivo masculino[editar]

Singular Plural
bien bienes
1
Lo que es correcto, lo que es justo, lo que ayuda.
  • Antónimo: mal.
2
Propiedad.

Adverbio de modo[editar]

3
Indica un cierto grado de perfección o de utilidad.
  • Antónimo: mal.
  • Ejemplos: El artículo está bien, el asunto va bien.
4
Aprobación, de acuerdo.
  • Ejemplos: Nos vemos a las 8, ¿Te parece bien?
5
En perfectas condiciones, sano.
  • Ejemplos: Mi abuela no se encuentra bien, le duele la cabeza.

Adverbio de cantidad[editar]

6
Mucho, muy.
  • Ejemplos: Ella está bien contenta.

Interjección[editar]

7
Expresión de alegría, generalmente acompañada de un aplauso.
  • Uso: coloquial, mayormente infantil

Locuciones[editar]

Refranes[editar]

Véase también[editar]

Traducciones[editar]

Aragonés[editar]

 bien
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Del navarro-aragonés bien ("bien"), y este del latín bene ("bien").

Adverbio[editar]

1
Bien.
2
Bien (muy).
3
Aun.

Asturiano[editar]

 bien
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Adverbio[editar]

1
Bien.1
2
Mucho.1
3
Bien (muy).1
  • Sinónimo: mui.

Sustantivo masculino[editar]

Singular Plural
bien bienes
4
Bien (rectitud moral).1
5
Bien (provecho).1

Conjunción[editar]

6
U, o1

Interjección[editar]

7
¡Bien!1

Locuciones[editar]

Castellano antiguo[editar]

 bien
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Del latín bene ("bien").

Adverbio[editar]

1
Bien.
  • Antónimo: mal.

Francés[editar]

 bien
Francia (AFI):  [bjɛ̃]
Variante:  bin (Quebec)

Etimología[editar]

Del francés medio bien ("bien"), y este del francés antiguo bien ("bien"), del latín bene ("bien").

Adverbio[editar]

1
Bien.
  • Antónimo: mal.
  • Relacionado: mieux.
  • Ejemplo:
«Je suis bien, merci. Et toi ?».  Estoy bien, gracias. ¿Y tú?
2
Mucho (de).
  • Uso: usado con de y sus contracciones.
  • Ejemplo:
«Elle a traversé bien des épreuves.‎».  — Ella atravesó muchos de pruebas.
3
Bien (muy).
«Il est bien moche, ce type‎.».  — Es bien feo, aquel tipo.
4
Al menos.
5
Con gusto.

Sustantivo masculino[editar]

Singular Plural
bien biens
6
Bien (rectitud moral).
7
Bien (artículo de consumo).
8
Posesión.

Interjección[editar]

9
Así que.
  • Ejemplo:
«Bien, on peut partir maintenant ?‎».  — Así que, ¿podemos salir ahora?

Adjetivo[editar]

Singular Plural
Masculino bien bien
Femenino bien bien
10
Bien.

Locuciones[editar]

Información adicional[editar]

Véase también[editar]

Francés antiguo[editar]

 bien
Pronunciación (AFI):  [bjẽn]
Variantes:  been
beien
bein
ben
bent
biene
bient
bin
bine

Etimología[editar]

Del latín bene ("bien").

Adverbio[editar]

1
Bien.2
«Oïl, mout m'an sovient il bien.».  — Sí, lo recuerdo bien.
2
Bien (muy).2

Sustantivo masculino[editar]

Singular Plural
Nominativo biens
bien
Oblicuo bien biens
3
Bien (rectitud moral).
4
Posesión.

Locuciones 2[editar]

Francés medio[editar]

 bien
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Del francés antiguo bien ("bien"), y este del latín bene ("bien").

Adverbio[editar]

1
Bien.
2
Bien (muy).

Sustantivo masculino[editar]

Singular Plural
bien biens
3
Bien (rectitud moral).
4
Posesión.

Judeoespañol[editar]

 bien
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!
Grafías alternativas:  byen
ביין

Etimología[editar]

Del castellano antiguo bien ("bien"), y este del latín bene ("bien").

Adverbio[editar]

1
Bien.

Sustantivo masculino[editar]

Singular Plural
bien bienes
2
Posesión.

Navarro-aragonés[editar]

 bien
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Del latín bene ("bien").

Adverbio[editar]

1
Bien.
  • Antónimo: mal.

Volapuk[editar]

 bien
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Si puedes, incorpórala: ver cómo.

Sustantivo[editar]

bien
Declinación
Singular Plural
Nominatif
(Nominativo)
bien biens
Genitif
(Genitivo)
biena bienas
Datif
(Dativo)
biene bienes
Kusatif
(Acusativo)
bieni bienis
Vokatif
(Vocativo)
o bien! o biens!
1 Zoología.
Abeja.

Véase también[editar]

Referencias y notas[editar]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Academia de la Llingua Asturiana. «bien», en Academia de la Llingua Asturiana: Diccionariu de la Academia de la Llingua Asturiana, edición digital, Oviedo: ALLA. ISBN 978-84-8168-208-3.
  2. 2,0 2,1 2,2 «bien». En: Anglo-Norman On-Line Hub.