metior

Latín[editar]

mētior
Clásico (AFI):	[ˈmeː.tɪ.ɔr]

Etimología[editar]

Del protoitálico *mēti-, y este del protoindoeuropeo *meh₁-ti- ("medida") (de *meh₁-, "medir").^[1] Compárese el griego antiguo -μῆτις (-mētis, "sabiduría", "habilidad"), el sánscrito मा (mā, "medir", mita- [participio perfecto pasivo]), el gótico 𐌼𐌴𐌻 (mel, "tiempo", "hora"), el alemán antiguo māl ("momento") y el inglés antiguo mǣd ("medida").^[1]
→ mēnsis, mōs

Verbo transitivo[editar]

presente activo mētior, presente infinitivo mētīrī, perfecto activo mēnsus sum (o mētītus sum). (deponente)

1: Determinar el largo, el tamaño, el volumen, etc., medir.^[2]

b: Dícese también de cosas inmateriales; especialmente el ritmo, el metro (de versos) o similar.^[2]

2: Delimitar midiendo (una línea, un área; también un periodo).^[2]

b: Repartir a medida, distribuir.^[2]

3: Caminar con pasos medidos a lo largo de.^[2]

b: Recorrer el largo de, atravesar.^[2]

4

Estimar, valorar, apreciar.

Uso: figurado, dícese de personas, cualidades, etc.^[2]

Locuciones[editar]

Locuciones con mētior

Conjugación[editar]

Flexión de mētiorcuarta conjugación deponente

indicativo		singular			plural
indicativo		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	mētior	mētīris, mētīre	mētītur	mētīmur	mētīminī	mētiuntur
	imperfecto	mētiēbar	mētiēbāris, mētiēbāre	mētiēbātur	mētiēbāmur	mētiēbāminī	mētiēbantur
	futuro	mētiar	mētiēris, mētiēre	mētiētur	mētiēmur	mētiēminī	mētientur
	perfecto	mēnsus ^{-a, -um} sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
	pluscuamperfecto	mēnsus ^{-a, -um} eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
	futuro perfecto	mēnsus ^{-a, -um} erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
subjuntivo		singular			plural
subjuntivo		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	mētiar	mētiāris, mētiāre	mētiātur	mētiāmur	mētiāminī	mētiantur
	imperfecto	mētīrer	mētīrēris, mētīrēre	mētīrētur	mētīrēmur	mētīrēminī	mētīrentur
	perfecto	mēnsus ^{-a, -um} sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
	pluscuamperfecto	mēnsus ^{-a, -um} essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
imperativos		activo			pasivo
imperativos		presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)	presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)
	singular	mētīre	mētītor	mētītor	—	—	—
	plural	mētīminī	—	mētiuntor	—	—	—
		presente	perfecto	futuro	presente	perfecto	futuro
infinitivos		mētīrī	mēnsus esse		—	—	—
participios		mētiēns (mētientis)	mēnsus ^-a,-um		—	—	—
		gerundio			gerundivo	supino
		acusativo	genitivo	dativo/ablativo	gerundivo	acusativo	dativo/ablativo
		mētiendum	mētiendī	mētiendō	mētiendus ^-nda,-ndum	mēnsum	mēnsū

Flexión de mētiorcuarta conjugación deponente

indicativo		singular			plural
indicativo		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	mētior	mētīris, mētīre	mētītur	mētīmur	mētīminī	mētiuntur
	imperfecto	mētiēbar	mētiēbāris, mētiēbāre	mētiēbātur	mētiēbāmur	mētiēbāminī	mētiēbantur
	futuro	mētiar	mētiēris, mētiēre	mētiētur	mētiēmur	mētiēminī	mētientur
	perfecto	mētītus ^{-a, -um} sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
	pluscuamperfecto	mētītus ^{-a, -um} eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
	futuro perfecto	mētītus ^{-a, -um} erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
subjuntivo		singular			plural
subjuntivo		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	mētiar	mētiāris, mētiāre	mētiātur	mētiāmur	mētiāminī	mētiantur
	imperfecto	mētīrer	mētīrēris, mētīrēre	mētīrētur	mētīrēmur	mētīrēminī	mētīrentur
	perfecto	mētītus ^{-a, -um} sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
	pluscuamperfecto	mētītus ^{-a, -um} essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
imperativos		activo			pasivo
imperativos		presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)	presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)
	singular	mētīre	mētītor	mētītor	—	—	—
	plural	mētīminī	—	mētiuntor	—	—	—
		presente	perfecto	futuro	presente	perfecto	futuro
infinitivos		mētīrī	mētītus esse		—	—	—
participios		mētiēns (mētientis)	mētītus ^-a,-um		—	—	—
		gerundio			gerundivo	supino
		acusativo	genitivo	dativo/ablativo	gerundivo	acusativo	dativo/ablativo
		mētiendum	mētiendī	mētiendō	mētiendus ^-nda,-ndum	mētītum	mētītū

Referencias y notas[editar]

↑ ^1,0 ^1,1 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 377. ISBN 978-90-04-16797-1
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press

[vaan-1] 1,0 ^1,1 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 377. ISBN 978-90-04-16797-1

[ol-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press

[1]

[2]