citi

De Wikcionario, el diccionario libre
icono de desambiguación Entradas similares:  cití, cíti-, çıtı

Catalán[editar]

citi
pronunciación (AFI) [ˈsi.ti]
acentuación llana
longitud silábica bisílaba
rima i.ti

Forma verbal[editar]

1
Primera persona del singular (jo) del presente de indicativo de citar
2
Primera persona del singular (jo) del presente de subjuntivo de citar
3
Tercera persona del singular (ella, vostè, ell) del presente de subjuntivo de citar
4
Tercera persona del singular (ella, vostè, ell) del imperativo de citar

Italiano[editar]

citi
pronunciación (AFI) /ˈt͡ʃi.ti/
silabación ci-ti
acentuación llana
longitud silábica bisílaba
rima i.ti

Forma verbal[editar]

1
Segunda persona del singular (tu) del presente de indicativo de citare
2
Primera persona del singular (io) del presente de subjuntivo de citare
3
Segunda persona del singular (tu) del presente de subjuntivo de citare
4
Tercera persona del singular (lei, lui) del presente de subjuntivo de citare
5
Tercera persona del singular (Lei) del imperativo de citare

Latín[editar]

citī
clásico (AFI) [ˈkɪt̪ɪ]
eclesiástico (AFI) [ˈt͡ʃiːt̪i]
rima i.ti

Forma de participio[editar]

1
Genitivo singular masculino de citusparticipio perfecto pasivo de cieō.
2
Genitivo singular neutro de citusparticipio perfecto pasivo de cieō.
3
Nominativo plural masculino de citusparticipio perfecto pasivo de cieō.
4
Vocativo plural masculino de citusparticipio perfecto pasivo de cieō.

Información adicional[editar]

Rumano[editar]

cití
pronunciación (AFI) [ˈtʃi.tʲ]
grafías alternativas чити1
variantes cetí

Etimología[editar]

Del protoeslavo *čitati.2

Verbo transitivo[editar]

1
Leer.
2
Descifrar, interpretar.
3 Música
Interpretar.
4
Interpretar indicaciones topográficas.
5
Registrar data.
6
Descubrir.
7
Estudiar.
8
Instruirse.

Locuciones[editar]

Conjugación[editar]

Información adicional[editar]

Relacionado

Referencias y notas[editar]

  1. Moldavia
  2. «citi». En: DEX online.