potior
Latín[editar]
Etimología 1[editar]
potior | |
clásico (AFI) | [ˈpɔ.tɪ.ɔr] |
rima | o.ti.or |
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Adjetivo[editar]
3.ª declinación (de dos terminaciones, comparativos: -ior, -ius)
| ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | potior | potius | potiōrēs | potiōra |
Vocativo | potior | potius | potiōrēs | potiōra |
Acusativo | potiōrem | potius | potiōrēs | potiōra |
Genitivo | potiōris | potiōris | potiōrum | potiōrum |
Dativo | potiōrī | potiōrī | potiōribus | potiōribus |
Ablativo | potiōre | potiōre | potiōribus | potiōribus |
- 1
- Comparativo de potis (mejor, preferible; de mayor valor, más digno, más importante).
Etimología 2[editar]
potior | |
clásico (AFI) | [ˈpɔ.tɪ.ɔr] |
rima | o.ti.or |
de potis.
Verbo transitivo e intransitivo[editar]
presente activo potior, presente infinitivo potīrī, perfecto activo potītus sum. (deponente)
- 1
- Apoderarse de, conquistar, adueñarse de.
- Uso: con acusativo, ablativo o genitivo
Conjugación[editar]
Flexión de potiorcuarta conjugación deponente