Ir al contenido

rir

De Wikcionario, el diccionario libre

Asturiano

[editar]
rir
pronunciación (AFI) /ˈriɾ/
silabación rir
acentuación monosílaba
longitud silábica monosílaba
rima

Etimología

[editar]

Del latín rīdēre ("reír").

Verbo intransitivo

[editar]
1
Reír.

Gallego

[editar]
rir
pronunciación falta agregar

Etimología

[editar]

Del galaicoportugués riir ("reír"), y este del latín rīdēre ("reír").

Verbo intransitivo

[editar]
1
Reír.

Locuciones

[editar]
Relacionado

Conjugación

[editar]

Información adicional

[editar]
rir
Brasil (AFI) [ˈʁi(ʁ)]
Portugal (AFI) [ˈʁiɾ]

Etimología

[editar]

Del galaicoportugués riir ("reír"), y este del latín rīdēre ("reír").

Verbo intransitivo

[editar]
1
Reír.
2
Reír.
  • Uso: figurado, literario.

Locuciones

[editar]
Relacionado

Conjugación

[editar]

Información adicional

[editar]

Provenzal antiguo

[editar]
rir
pronunciación falta agregar

Etimología

[editar]

Del latín rīdēre ("reír").

Sustantivo masculino

[editar]
1
Variante de rire.

Verbo intransitivo

[editar]
2
Variante de rire.

Romanche

[editar]
rir
pronunciación falta agregar
grafías alternativas reir1rier

Etimología

[editar]

Del latín rīdēre ("reír").

Verbo intransitivo

[editar]
1
Reír.
  • Ámbito: alto engadino, grisón, sursilvano, sursilvano.

Referencias y notas

[editar]
  1. surmirano