destruir

De Wikcionario, el diccionario libre
Ir a la navegación Ir a la búsqueda
icono de desambiguación Entradas similares:  destruír, destruïr

Español[editar]

 destruir
Pronunciación (AFI):  /destɾuˈiɾ/

Etimología[editar]

Del castellano antiguo destruir ("destruir"), y este del latín dēstruere.

Verbo transitivo[editar]

1
Deshacer, dejar en nada algo ya hecho.
2
Convertir algo material en polvo, cenizas, humo o pedazos de cualquier tamaño, mediante el uso de una fuerza material y de una acción violenta.

Conjugación[editar]

Véase también[editar]

Traducciones[editar]

Asturiano[editar]

 destruir
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Del latín dēstruere.

Verbo transitivo[editar]

1
Grafía alternativa de destruyir.1

Castellano antiguo[editar]

 destruir
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Del latín dēstruere.

Verbo transitivo[editar]

1
Destruir.

Catalán[editar]

 destruir
Central (AFI):  /dəs.tɾuˈi/

Etimología[editar]

Del catalán antiguo destruir ("destruir"), y este del latín dēstruere.2

Verbo transitivo[editar]

1
Destruir.

Catalán antiguo[editar]

 destruir
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Del latín dēstruere.

Verbo transitivo[editar]

1
Destruir.
  • Ejemplo:
«Y ab bona fe que si la tal corona era feixuga y no hi mancavan las espinas, sa espasa fou, com diuhen los poetas, llamp de la guerra, que deixá molt prompte espahordits als qui's pensavan destruir en son profit la gran obra de Jaume'l Conqueridor.». 

Galaicoportugués[editar]

 destruir
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Del latín dēstruere.

Verbo transitivo[editar]

1
Destruir.

Judeoespañol[editar]

 destruir
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Del castellano antiguo destruir ("destruir"), y este del latín dēstruere.

Verbo transitivo[editar]

1
Destruir.

Occitano[editar]

 destruir
Pronunciación (AFI):  /destɾyˈi/
Grafía alternativa:  destruïr
Variantes:  destruire
destrusir

Etimología[editar]

Del provenzal antiguo destruir ("destruir"), y este del latín dēstruere.

Verbo transitivo[editar]

1
Destruir.

Portugués[editar]

 destruir
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Del galaicoportugués destruir ("destruir"), y este del latín dēstruere.

Verbo transitivo[editar]

1
Destruir.

Provenzal antiguo[editar]

 destruir
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Del latín dēstruere.

Verbo transitivo[editar]

1
Destruir.

Referencias y notas[editar]

  1. Academia de la Llingua Asturiana. «destruir», en Academia de la Llingua Asturiana: Diccionariu de la Academia de la Llingua Asturiana, edición digital, Oviedo: ALLA. ISBN 978-84-8168-208-3.
  2. VV.AA. (1998) "destruir". En: Gran diccionari de la llengua catalana. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans