destruir
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Español[editar]
destruir | |
Pronunciación (AFI): | /destɾuˈiɾ/ |
Etimología[editar]
Del castellano antiguo destruir ("destruir"), y este del latín dēstruere.
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Deshacer, dejar en nada algo ya hecho.
- 2
- Convertir algo material en polvo, cenizas, humo o pedazos de cualquier tamaño, mediante el uso de una fuerza material y de una acción violenta.
- Sinónimos: derruir, arruinar, arrasar, devastar, abatir, echar abajo.
- Antónimo: reconstruir.
- Ejemplo: Un terremoto destruye una ciudad.
Conjugación[editar]
Véase también[editar]
Traducciones[editar]
Traducciones
Asturiano[editar]
destruir | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Del latín dēstruere.
Verbo transitivo[editar]
Castellano antiguo[editar]
destruir | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Del latín dēstruere.
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Destruir.
Catalán[editar]
destruir | |
Central (AFI): | /dəs.tɾuˈi/ |
Etimología[editar]
Del catalán antiguo destruir ("destruir"), y este del latín dēstruere.2
Verbo transitivo[editar]
Catalán antiguo[editar]
destruir | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Del latín dēstruere.
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Destruir.
- Ejemplo:
- «Y ab bona fe que si la tal corona era feixuga y no hi mancavan las espinas, sa espasa fou, com diuhen los poetas, llamp de la guerra, que deixá molt prompte espahordits als qui's pensavan destruir en son profit la gran obra de Jaume'l Conqueridor.».
Galaicoportugués[editar]
destruir | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Del latín dēstruere.
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Destruir.
Judeoespañol[editar]
destruir | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Del castellano antiguo destruir ("destruir"), y este del latín dēstruere.
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Destruir.
Occitano[editar]
destruir | |
Pronunciación (AFI): | /destɾyˈi/ |
Grafía alternativa: | destruïr |
Variantes: | destruire destrusir |
Etimología[editar]
Del provenzal antiguo destruir ("destruir"), y este del latín dēstruere.
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Destruir.
Portugués[editar]
destruir | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Del galaicoportugués destruir ("destruir"), y este del latín dēstruere.
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Destruir.
Provenzal antiguo[editar]
destruir | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Del latín dēstruere.
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Destruir.
Referencias y notas[editar]
- ↑ Academia de la Llingua Asturiana. «destruir», en Academia de la Llingua Asturiana: Diccionariu de la Academia de la Llingua Asturiana, edición digital, Oviedo: ALLA. ISBN 978-84-8168-208-3.
- ↑ VV.AA. (1998) "destruir". En: Gran diccionari de la llengua catalana. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans
Categorías:
- Español
- ES:Palabras de origen castellano antiguo
- ES:Verbos
- ES:Verbos transitivos
- ES:Verbos irregulares
- ES:Tercera conjugación
- ES:Verbos irregulares con cambio ortográfico
- ES:Verbos con gerundio irregular
- Asturiano-Español
- AST:Palabras de origen latino
- AST:Verbos
- AST:Verbos transitivos
- AST:Grafías alternativas
- Castellano antiguo-Español
- OSP:Palabras de origen latino
- OSP:Verbos
- OSP:Verbos transitivos
- Catalán-Español
- CA:Palabras de origen catalán antiguo
- CA:Verbos
- CA:Verbos transitivos
- Catalán antiguo-Español
- OCA:Palabras de origen latino
- OCA:Verbos
- OCA:Verbos transitivos
- Galaicoportugués-Español
- ROA-OPT:Palabras de origen latino
- ROA-OPT:Verbos
- ROA-OPT:Verbos transitivos
- Judeoespañol-Español
- LAD:Palabras de origen castellano antiguo
- LAD:Verbos
- LAD:Verbos transitivos
- Occitano-Español
- OC:Palabras de origen provenzal antiguo
- OC:Verbos
- OC:Verbos transitivos
- Portugués-Español
- PT:Palabras de origen galaicoportugués
- PT:Verbos
- PT:Verbos transitivos
- Provenzal antiguo-Español
- PRO:Palabras de origen latino
- PRO:Verbos
- PRO:Verbos transitivos